Fresno.1

'Echt waar?'vraag ik verbaasd.
'Natuurlijk meisje, anders heeft hij je misschien binnen twintig concerten nog niet opgemerkt. Het was best wel goed dat je toch maar wat actie ondernomen hebt.'
'Maar je moet niets superopvallend doen, okay?'
'Okay.'
‘En vandaag niet opnieuw naar hem toe gaan, het is de bedoeling dat hij naar jou komt.’
‘Ja, oké.’ Ik leg mijn gsm af en kan bijna niet geloven dat ze het niet erg vinden bij MTV. Maar gisteren had ik echt geen zin meer om gewoon daar wat te zitten en te zien hoe Justin rustig handtekeningen zette.
Ik trek mijn blouse vijf centimeter op en zie een stukje van de alcoholstift-handtekening. Tja, alcoholstift gaat er natuurlijk niet af, dat had ik wel moeten zien aankomen.
'10! 9! 8! 7!'
Ik lach, als ik werderom zie dat heel de zaal me begint te roepen en vol spanning kijkt naar wat er zal gebeuren op het podium. Dat kan ik je al vertellen hoor. Hij zal zometeen opkomen in de rook, in een ijzeren bal, nou ja, soms doet hij dat toch, soms ook weer niet.
En dan begint hij of wel Love me ofwel Up te zingen.
En dan begint iedereen nog harder te gillen.
En dan zegt hij iets en dan-
'ZERO! Hello guys!'roept Justin's stem van op het podium, vantussen de rook zie ik langzaam Justin's figuur tevoorschijn komen. 'GUYS! Let me tell you one time-'
'THAT I LOVE YOU!'roept het hele publiek en ik kijk verbaasd toe hoe Justin One Time begint te zingen. Oeps, kleine wijziging.
Nou ja, het zijn tenminste nog wel dezelfde danspassen. En dezelfde prachtige stem. Ik bedoel, dezelfde eh… nja, hij zingt wel goed, I guess.