~4~

De wind suisde langs mijn lichaam. Ik had mijn ogen dicht en een glimlach op mijn gezicht. Nog even en dan word de lucht uit mijn longen gezogen, dan drijft mijn dode lichaam weg met de zee en mijn geest gaat gelukkig naar de hemel. Ik opende mijn ogen en zag het water. Met een pijnlijke plons viel ik in het water. Mijn lichaam zakte dieper naar beneden en het ademhalen deed steeds meer pijn, maar het maakte niet uit, hierna zou ik gelukkiger zijn. Ik voelde hoe mijn laatste beetje lucht mijn lichaam verliet en mijn hart steeds langzamer klopte. Tot ik nog maar een slag hoorde en mijn geest verliet mijn levenloze lichaam. Ik zag mijn lichaam dieper naar beneden zakken. Plotseling werd mijn lichaam meegetrokken naar het strand. Ik voelde dat er lucht in mijn longen werd geblazen en stoten op mijn hart. Iemand probeerde me te redden. Ik liep naar mijn lichaam en keek wie het was. Natuurlijk, het was Seth. ‘Tink! Doe me dit niet aan! Verlaat me niet!’ schreeuwde hij. Dit bedoelde ik nou met vrienden, die kon je niet achterlaten. ‘Seth, het is over, ze is dood’ zei Jacob en hij keek naar mijn lichaam. ‘Nee! Het is niet voorbij, ze moet terugkomen! Ze moet!Jake haal Carlisle!’ schreeuwde Seth terwijl hij mij nog steeds reanimeerde. ‘Seth…’ zei Jacob. ‘NEE! Haal hem! Jake ik ga dood zonder haar!’ schreeuwde Seth en Jacob rende weg. Ik voelde dat de hoeveelheid lucht mijn hart weer een klop gaf en ik voelde dat mijn geest weer in mijn lichaam werd gezogen. Dit was niet wat ik wou! Ik wou niet meer ongelukkig zijn met mijn verleden. Maar ik hield wel van Seth, misschien was er nog wel een kans op geluk en als dat fout gaat kon ik altijd nog sterven. Mijn geest kwam terug en ik haalde gehaperd adem. ‘Tink!’ zei Seth. ‘Seth wat is er aan de hand?’ vroeg een onbekende maar mooie heldere stem. ‘Carlisle, ze verdronk! Help haar, ze is mijn inprent’ zei Seth en hij tilde mij op. ‘Edward neem haar mee’ zei die Carlisle en ik werd over getild in ijskoude armen. ’S-Set..h’ stotterde ik van de kou. ‘Ik ben bij je Tink’ hoorde ik Seth zeggen maar ik viel weg. Ik werd wakker op wakker op een bank in een groot en licht huis. Mijn hand werd vastgehouden door een warme hand en ik lag helemaal ingepakt. Langzaam opende ik mijn ogen. Ik keek recht in het gezicht van Seth. ‘Seth?’ vroeg ik en knipperde extra met mijn ogen. ‘ik ben het Tink’ zei Seth. ‘ik ben bij je’ zei hij en drukte een kus op mijn wang. Hij was zo warm, en ik was helemaal bevroren van binnen en van buiten. ‘Je moet haar nog een deken geven’ mompelde een jongen met bronskleurig haar. Er kwam een klein meisje met zwarte haar aanlopen en legde nog een deken over me heen. ‘Dankje…’ zei ik. ‘Alice’ zei ze. ‘Tink’ zei ik. ‘Weet ik’ zei Alice en liep weg. ‘Seth waar zijn we?’ vroeg ik met een trilstem. ‘We zijn bij vrienden van me, de Cullens’ zei Seth. Ik knikte. Er kwam een vrouw rond de vijfentwintig binnen lopen met een bord vol eten. ‘Hier lieverd’ zei ze en gaf me het bord. Ik probeerde rechtop te zitten maar Seth hielp me al. ‘Ik ben Esmé’ zei de vrouw die me het bord gaf. ‘Tink’ mompelde ik. Ik nam een hap van het kaneelbroodje en na vier happen ervan zat ik al vol. Ik keek Seth aan en gaf het bord aan hem. ‘Tink waarom eet je zo weinig?’ vroeg hij bezorgt. Ik haalde mijn schouders op ‘Sinds ik uit huis was gegooid eet ik weinig, van veel eten word ik misselijk’ vertelde ik. Seth keek nog steeds niet vrolijk maar at de rest voor mij op, en dat was veel maar die jongen had honger. ‘Seth?’ vroeg ik. ‘Ja?’ zei hij. ‘Waneer mag ik weer naar huis?’ vroeg ik. ‘Even vragen’ zei hij en stond op. ‘Carlisle?’ vroeg hij. ‘Ik kom eraan Seth even wachten’ hoorde ik iemand van boven roepen. Al snel kwam er een man van ongeveer begin twintig naar beneden lopen. ‘Ze wil weten waneer ze naar huis mag’ zei Seth. De man knikte en kwam op me af. ‘Hallo Tink, ik ben dokter Cullen, maar noem me maar Carlisle. Ik wil je nog even controleren en dan mag je gaan’ zei Carlisle. Ik knikte. Hij controleerde mijn hart, mijn bloeddruk en mijn temperatuur. Alles was goed. Seth tilde me op en rende naar mijn huis toe. Binnen gekomen legde hij me op mijn bed. Hij ging naast me liggen en keek me serieus aan. ‘Waarom Tink?’ vroeg hij. ‘Ik heb het je uitgelegd in de brief Seth’ zei ik met tranen in mijn ogen. ‘Tink je moest op me wachten, ik was je bijna verloren! Ik hou zoveel van je en ik wil je niet verliezen’ vertelde Seth. ‘Seth, je zei iets over dat ik je inprent was?’ vroeg ik. ‘Hoe heb je dat gehoord? Je was dood op dat moment…’ zei Seth. ‘Nou ik was nog bij mijn lichaam eigenlijk, ik heb alles gezien’ fluisterde ik. Hij keek me aan ‘Bestaan zulke verhalen dan echt?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Maar wat is het dan?’ vroeg ik. ‘Ehm.. is het goed als ik het je morgen uitleg? Het is al laat’ praatte hij zich eronder uit. Ik knikte. ‘Seth? Had je mijn spullen weer hierheen gebracht?’ vroeg ik. Hij knikte en wees naar de vloer. Daar lag mijn tas en kleding. ‘En ik denk dat je morgen bezoek krijgt’ zei hij zacht. ‘Bezoek?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ja, toen ik jou ging zoeken heeft Jake je zus gebeld. Ze weer nog niet of we je hebben gevonden en of je dood bent’ vertelde hij. ‘Ze, ze komt hiernaar toe?’ vroeg ik. Hij knikte. ‘Nee hé’ zei ik. ‘Waarom wil je haar niet zien?’ vroeg Seth zacht. ‘Omdat ze dan weer bij mij blijft en weer alles verspilt aan mij en dat wil ik niet’ zei ik. Het was even stil en ik was al bijna in slaap gevallen. ‘Tink?’ vroeg Seth. ‘Hmm?’ mompelde ik. ‘Ben je van plan om dit ooit nog een keer te doen?’ vroeg hij. Ik antwoorde niet, bang voor zijn reactie. ‘Tink, antwoorde alsjeblieft’ zei Seth na een tijdje. ‘Ik weet het niet Seth. Misschien als iemand me dood wenst, of als jij weggaat en niet meer terugkomt, als Skyla dood gaat wil ik met haar mee.’ vertelde ik. Ik voelde tranen bij me opkomen maar voor dat ze uit mijn ogen liepen voelde ik iets nats op mijn huid vallen van achter me. Ik draaide me om en zag dat Seth aan het huilen was. ‘Seth?’ vroeg ik. Hij keek me aan. ‘Ik zal ervoor zorgen dat je niet dood gaat Tink, ik kan gewoon niet zonder je leven. Als jij dood gaat, ga ik me…’ zei Seth maar ik legde mijn vinger op zijn mond. ‘Nee Seth, ik wil niet dat jij dood gaat als ik dood ga, jij moet dan verder met je leven gaan, gelukkig worden’ vertelde ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik kan niet leven zonder jou Tink, waarom vertel ik je morgen, maar nu moet je rusten’ zei Seth. Hij huilde nog steeds. Ik kroop tegen hem aan en legde mijn hoofd op zijn borst. ‘Niet huilen Seth’ mompelde ik. Maar zijn tranen bleven stromen. Daardoor ging ik ook huilen. Seth keek me verbaasd aan. ‘Waarom huil je?’ vroeg hij. ‘Omdat jij huilt’ antwoorde ik. Hij lachte en drukte een kus op mijn voorhoofd. ‘Niet huilen’ zei hij en ik lachte zwakjes terug. ‘Ga maar slapen Tink, je hebt het nodig’ zei Seth en ik viel in slaap op zijn warme borst.