29.

Keihard meezingend met MTV sta ik eten te maken. Het is half 7 en aangezien de jongens niet zo goed kunnen koken en ik liever zonder voedselvergiftiging door het leven ga besloot ik maar spaghetti te maken. Dat is lekker en simpel. “Kan één van jullie niet even tafeldekken?!” gil ik de woonkamer. Ik krijg geen response. “HALLO!” roep ik. Ik hoor een kleine discussie en uiteindelijk komt Bill mokkend de keuken in. “Daar is mijn keukenhulp!” zeg ik blij. “Waar staan de borden, glazen en het bestek?” “Bestek staat niet” “Slim opgevat, waar ligt het?” zegt hij nors. “Zeg, wat is er met jou?” vraag ik een beetje verontwaardigt. Bill doet niet aardig, ook niet onaardig maar ook niet aardig. “Er is niks Lizzy” zegt hij en geeft me een kus. Als hij een keukenkastje open wilt trekken, trek ik hem naar me toe, zet mijn handen op zijn wangen en kijk hem recht aan. “Bill, wat-is-er” vraag ik woord voor woord. Hij zegt niks. “Eigenwijs” zeg ik en draai me weer naar het fornuis. Hij slaat zijn armen vanachter om me heen en legt zijn kin op mijn rechterschouder. “Bill” zeg ik geïrriteerd en schud een beetje met mijn lichaam. Hij houd me stug vast en ik zet het gas wat lager. “Sorry” zegt hij na eventjes. Ik roer door de saus en zucht. “Ik vind het gewoon een naar idee dat wij straks weer naar Duitsland moeten en dat jij hier blijft” zegt hij zacht. Ik draai mijn hoofd een slag zodat ik hem aan kan kijken. Hij staart naar het eten. “Bill, hoe lang blijven jullie hier nog?” vraag ik terwijl ik het gas uitdraai. “Over een week moeten we terug” “Hè, maar jullie zeiden vanmiddag over een paar weken pas!” vraag ik verbaasd. “We wilden je niet teleurstellen” zegt hij zacht. “God, Bill! Je kan dat beter gewoon zeggen dan het voor je te houden!” zeg ik en draai me om zodat ik hem recht aan kan kijken. Hij zegt niks en haalt zijn schouders op. Ik draai met mijn ogen en trek dan een keukenkastje open voor borden. Dan dek ik zelf de tafel wel. Ik zet de borden op het aanrecht en trek een la open voor bestek. “Ben je boos?” vraagt hij. “Nee, niet echt. Weet ik veel” brom ik. “Je mag ook gewoon ‘ja’ zeggen hoor” zegt hij. Ik leg het bestek neer op het aanrecht en kijk hem aan. Hij is zo perfect. Hij heeft na zijn douche geen make-up op gedaan en zijn haren hangen plat, nog lichtjes vochtig langs zijn mooie gezicht. “IS DE SPAGHETTI AL KLAAR?!” hoor ik Tom vanuit de woonkamer roepen. “Je hoeft niet zo te schreeuwen Kaulitz!” gil ik terug. Ik hoor hem lachen. Bill komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Ik zucht en sla mijn armen rond zijn hals. “Wees gewoon eerlijk, je bent altijd eerlijk tegen me geweest” zeg ik starend in zijn ogen. Hij glimlacht en knikt en drukt dan zachtjes zijn lippen op die van mij. “Stop eens met zoenen en kook door!” Hoor ik Tom plots achter me. Bill wilt me al loslaten maar ik houd hem stevig vast. Tom wacht maar even. Bill heeft zijn armen strak om me heen geslagen en dat wil ik nog even zo houden. “Kunnen jullie die verloren 3 jaar niet op een ander moment inhalen?” vraagt Tom. Langzaam laat ik Bill los en kan een lach van oor tot oor niet bedwingen. Hij is zo van mij, ook al is hij van niemand. Zo voelt het gewoon. Hij drukt nog een kus op mijn voorhoofd en pakt dan de borden en het bestek van het aanrecht. “Als jij nu even glazen pakt Tom, je staat hier toch” zeg ik. “En nu ziet ze me wel staan” “Sorry Tomi, ik had het even druk” Tom rolt met zijn ogen en ik wijs hem de glazen.

10 Minuutjes zitten we met zijn allen aan mijn heerlijke spaghetti. Ik verhoor de jongens over wat ze de afgelopen 3 jaar hebben gedaan en zij doen hetzelfde bij mij. “En hoe gaat het met Simone?” vraag ik. “Goed, ze mist je alleen wel” zegt Bill. “Echt?” Tom knikt. “Jij bent volgens mij de dochter die ze nooit gehad heeft ofzo” zegt Georg grinnikend. “Nou ja, ze heeft Bill toch?” zegt Tom. Bill geeft Tom een mep tegen zijn arm waarop Tom een lepel spaghetti saus op Bill mikt. “Zouden jullie geen voedselgevechten in mijn huis willen houden?” Tom laat braaf de saus op zijn bord glijden terwijl Bill de spaghetti slierten rond zijn vork probeert te draaien. Glimlachend kijk ik naar die 2 jochies. Althans jochies, ze zijn 18 bijna 19. Ik zucht en eet verder.

Na het eten helpt Gustav me met de afwas en uiteindelijk belanden we met zijn allen op de bank. Ik kruip tegen Bill aan. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn kruin. “Film kijken?” vraagt Georg. “Is goed hoor” zeg ik. “Liz, waar liggen de dvd’s?” vraagt Tom. “Trapkast” zeg ik en wijs hem aan. Georg en Tom beginnen te rommelen in de kast. “Deze gaan we kijken!” hoor ik gedempt vanuit de kast komen. Dat was Tom. “Welke?” vraagt Bill. De jongens komen blij de kast uit en showen de dvd. ‘Friday the 13th’ staat er op het hoesje. “Ja dag! Weet je hoe eng die film is?” zeg ik. “Bill beschermt je wel. Kom op Liz!” zeurt Tom. Ik brom wat en Tom steekt het ding in de dvd speler.