Santa Monica.2

'Easy,'zegt een bodyguard, die de VIP-room binnenkomt, als meteen iedereen begint te gillen en opstaat.
Een tweede bodyguard komt ook binnen en kijkt bedenkelijk naar de achttien meiden die voor hen staan en ongeduldig wachten op Justin.
Even later wordt het gegil harder en weet ik, zonder op te kijken van mijn laptop, dat Justin binnen is gekomen.
'You guys, slow down,'zegt Justin, maar ik hoor aan zijn stem dat hij lacht.
Wordt hij dit dan nooit beu? Al dat gegil, nooit even rust of privé?
Ik kijk stiekem om en zie hem grijnzen, snel wat foto's trekken met wat meiden en handtekening zetten.
Ik schudt met een glimlach mijn hoofd en open mijn bestand "Concerten".
“Hemmilton: Kwam niet eens voor een ontmoeting de VIP-ruimte in.”
“Los Angeles: Te veel volk, te veel meiden die om hem heen staan.”
"Bakersfield: Veel meisjes, nog geen aandacht voor mij."
“Santa Monica: Again, veel girls, overhard gillende fans. Best wel leuk concert, grappig. - geen opmerking.”
Net als ik nog een keertje over mijn schouder kijk, kust een van de meiden Justin zomaar recht op z'n mond. De zoen duurt ongeveer twee seconden, tot de bodyguards in gang komen en haar bij Justin wegtrekken.
Justin lijkt het niet zo erg te vinden, in tegenstelling tot zijn bodyguards. Hij grijnst, wuift nog een keertje en verdwijnt dan weer.