004.

* Nero Hassamiël pov*
Ik werd wakker met een schok. Hoe is het mogelijk dacht ik bij mezelf. Hoe komt het dat mijn dromen altijd eindigen in een nachtmerrie..Ik word uit mijn gedachtes gescheurd [zoals altijd] toen ik geklop op de deur hoorde."kan ik binnenkomen?" vraagt een zachte stem."ja kom maar"zei ik toen ik wist wie het was. Een slaperig meisje maar toch nog super moo...Euhm...doe maar niet! denk ik in mezelf.Ik zie Melusine met een bezorgt gezicht mijn ontbijt op het nachtkastje zetten."Hoe gaat het met je?"vroeg ze."Goed hoe moest het anders gaan?" ik trok een wenkbrauw omhoog en keek haar vragend aan."Nou je hebt 4 dagen lang geslapen.." zei ze een beetje lachend."Oh..." zei ik een beetje ongemakkelijk. "En hoe vind je jouw verblijf hier??" Het meisje leek bij die vraag te grimassen en zei "Het is werkelijk prachtig! Zeg eet je eten op! Haroch wou iets laten zien!" Ze klapte in haar handen, nu ik eraan dacht...zag ze er wel wat beter uit dan laatst..maar nogsteeds zagen haar bruin-rode ogen vermoeid..."...Waarom staar je??" ze keek me vaag aan, haar gezicht had nogsteeds wel die grimas, die grimas zo warm als .. omkleden jaa dat moet ik doen "....Achjaa gaa jij noumaar omkleden en eten enzoo dan zie ik je beneden wel" Melusine liep naar de deur keek me nog een keer aan toen ging de deur met een harde klap dicht.

*Quirino Gorecharm pov*
Ik liep naar buiten on een frisse neus te halen. Ik ging naar mijn vaste plek, aan de gracht. Na een paar stappen zag ik in de verte iemand staan. Hoe bestaat het...bijna niemand wist van deze plek..? ik deed nog een paar stappen naar voren , tot mijn grote verbazing zag ik daar niet zomaar iemand staan, het was Melusine. "Zo bevalt het?" Ze keek om en keek me heel even onbegrijpend aan.. "Ja, het bevalt wel..Mooi uitzicht.." ze leek helemaal niet blij...waarom is mij een raadsel.."Gaat het..?? je kijkt niet bepaalt blij, is er iets , bevalt het huis je niet misschien of..??" "nee nee!!1 , het bevalt me super!!! , er is echt niks!!" opzich kon zelfs een kind van vier door deze leugen heen kijken. "het is fris vind je niet?" zei ik maar om de spanning te minderen. "Valt wel mee.." zei ze kortaf..Niet veel later na zo'n 5 minuten van stilte hoorde we bosjes rinkelen