Hoofdstuk 63.

Denise p.o.v
-een maand later-
We stonden op het vliegveld. Ik zal met Chaz en Ryan meegaan naar Stratford, mijn ouders hadden eerst nog moeilijk gedaan en alles, maar toch mocht ik. We moesten nog 2 uur wachten omdat Ryan een verkeerde tijd op had gelezen waardoor we veel te vroeg waren. "Ryan ik haat je, je kunt toh wel kloktijden lezen?" zei ik. "dankjewel, ik vind jou ook erg aardig, maar sorry, de volgende keer lees jij maar" zei hij nep beledigd. "dat zullen we zeker doen" zei Chaz en hij legde zijn voeten op mijn schoot. "Chaz, je voeten zijn erg....interessant maar wil je ze van mijn schoot af halen?" hij deed wat ik zei en hij zette zijn voeten op de grond. er werden weer vluchten omgeroepen. "kom, dat is onze vlucht" zei Ryan en hij sprong op. We pakte onze koffers en liepen weg.
Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten, omdat Ryan zijn riem niet af wilde doen, zijn broek was te groot en hij wilde niet dat hij afzakte, wilde ik aan het raam zitten. "nee, ik wil aan het raam zitten" zei Chaz en hij ging op mijn schoot zitten. "Chaz, ik wil aan het raam zitten!" schreeuwde ik door het vliegtuig heen. "nee, ik" zei hij. "ik zit aan het raam of anders wil ik geen vriendjes meer zijn" zei ik en ik sloeg mijn armen over elkaar. Chaz sprong van mijn schoot af en ging naast me zitten. "zijn we nu nog wel vriendjes?" zei hij op een kinderlijke toon. Ik knikte. "jullie zijn hopeloos" zei Ryan en hij zuchtte. Ik stak mijn tong naar hem uit en Chaz deed hetzelfde. Ik had niet door dat we al opgestegen waren tot ik door het raam naar buiten keek. ik zuchtte en legde mijn hoofd tegen Chaz aan. Ik voelde mijn oogleden steeds zwaarder worden en uiteindelijk viel ik in slaap.