003.

*Melusine Carnallust pov *
Ik keek me ogen uit toen ik de auto uitkwam. Het was een prachtige omgeving met allemaal huizen aan de gracht. Ik zag een stel mooie boten staan, de boten waren mooi bewerkt met eikenhouten zijvleugels met een dikke laag lak eroverheen.De boot was net goed genoeg om in te varen was het nog een centimeter groter geweest zou het helemaal kantellen.''Die boten zijn allemaal van ons.'' zei Nero met een grote glimlach toen hij mij zag staren. Hij is in een dag heel erg veranderd, de ogen die mij altijd kil aankeken met een vleugje intensieve minachting, waren veranderd in een warme maar op een rare manier toch nog kille intensieve blik. Hij was heel aardig onder zijn ruwe en onbeschofte gedrag. En knap dat kan je wel ze...Wacht eens even hier gaat het niet om!.''Komen jullie naar binnen?'' Vroeg Quirino met een glimlach en knipoogde naar mij. Blij dat die gedachtes van net verstoord werden glimlachte ik terug. Net toen ik dacht dat mijn dag niet mooier kon worden liep ik naar binnen en zag een hal staan vol met kunst...In de hallen klonk gezang als in de hemelen...het deed me denken aan de hemelen..mijn thuis...mijn viool...wat verlangde ik ernaar.maar meer kon ik nu niet. Het interieur van het huis was zo mooi het was zelf eigenlijk kunst. Voor ik het wist zat het erop en zouden we verder gaan en zien wat er achter die deuren lag..Toen we de woonruimte binnenkwamen leek ik wel op telichten zo mooi was het daarbinnen. Overal muziekinstrumenten ik keek mijn ogen uit. Mijn ogen gleden over alle instrumenten die allemaal in de kast stonden. Mijn gezichtsveld bleef echter op een instrument haken.'' Wil je erop spelen?'' vroeg Quirino.''Als het mag wel.'' zei ik blij. Ik speelde het lied[zie link] vol passie en liefde.''Wow wat goed! dat had ik van zo'n jong meisje als jij niet verwacht!'' zei een oudere man van rond de 50 jaar oud''Laat mij even voorstellen, ik ben Haroch Madrion en dit is mijn vrouw en dat daar is mijn dochter''.En hij wees naar een oudere vrouwe en een meisje van mijn leeftijd die samen op een bankje zaten.''Dat daar is Sedana Elgora dat is mijn vrouw en die andere is Elendrin Madrion mijn dochter.''De vrouw en dochter keken me verwaand aan en draaide vuil hun hoofd om vanwege mijn wat vieze verschijning.''ga je maar wassen hoor'' Zei Nero die vanaf een afstandje had staan kijken.''Dank je'' zei ik en glimlachte lief. Ik weet niet waarom maar iedere keer als ik naar hem kijk lijkt het alsof ik verplicht ben om te lachen. Snel verwijder ik die gedachtes voor de zoveelste keer en loop naarboven toe. Na het douchen ga ik liggen in mijn bed. Ik denk aan vanalles ook hoe ik nu lekker weer eens heb kunnen opfrissen. En toen dacht ik weer aan mijn huis, De engelen,
Het verbod,mijn kracht en mijn verdriet..Langzamerhand viel ik in een droomloze slaap.


*Quirino Gorecharm pov*
''ga je maar wassen hoor'' zei Nero. Ze glimlachte lief naar hem en zei : ''Dank je" en met die woorden liep ze naar boven. Na een tijdje ben ik naar boven en lig in mijn eigen bed. Ik voelde me raar... Nou ja ik heb 2 dagen niet kunnen slapen want we moesten haar vinden. Het was wel binnen no time gedaan moet ik zeggen..Maar ze zag e wel beroerd uit maar toch ondanks haar ondervoeding bleef ze mooi zo mooi als een zomerige lente met rozen in een rozentuin. En zo viel ik denkend over haar in slaap.


*Nero Hassamiël pov*
Denkend over haar lig ik in mijn bed..denkend hoe ze mij altijd betoverd in haar bruin/rode ogen. Hoe ze altijd glimlacht en hoe ze haar viool bespeeld alsof het haar leven is. Hoe zij mensen kan imponeren zo kan niemand dat. Maar wacht eens...Wat zeg ik allemaal! Dit mag ik niet denken! ik ken haar niet eens! Hoe is het mogelijk! Dat verwaande nest denkt dat ze alles kan krijgen. En zo viel ik mokkend inslaap

en hoe vonden jullie het?
Ik wil heel graag weten wat jullie ervan vonden!
O en ja ik hou van klassiek muziek en daarom speelt het ook een rol in deze story. Problemen mee klik dan het rode kruiske boven aan!
X. me
Morgen ga ik verder!