15th.

Hailey Kush.

Glimlachend neem ik plaats terwijl Justin tegenover me gaat zitten. ‘2 cappuccino alstublieft’, glimlacht Justin tegen de vrouw die naast hem staat. Verbaasd kijk ik hem aan als de vrouw weer wegloopt. ‘Hoe wist je dat?’, lach ik en kijk hem nieuwsgierig aan. ‘Droom’, mompelt hij en kijkt even om zich heen. ‘Dus, waar woon je?’, glimlacht hij en kijkt me onderzoekend aan. ‘Hier, in Atlanta’, glimlach ik terug en zie hem breed grijnzen. ‘Waar precies’. ‘Denoyead Street 786’, glimlach ik naar hem en zie hem me met grote ogen aankijken. ‘Wát?’!’, lach ik wat onzeker en wend mijn blik af naar de vrouw die naar ons komt toegelopen. ‘Ik woon echt een straat daarachter’, glimlacht hij tevreden en neemt een kleine slok van zijn drinken. ‘Je weet dat ik nu mijn adres heb verteld aan een vreemde?’, lach ik wat tegen hem, maar meer tegen mezelf. ‘Ik ben niet vreemd, ik ben Justin’, glimlacht hij en haalt zijn schouders onverschillig op. Ik kan het niet laten om kort te lachen, en daarna weer een slok te nemen van de overheerlijke cappuccino. Naarmate we meer ik gesprek raken, en ik mijn kopje leeg heb lijkt hij diep in gedachten te zijn. ‘Waar denk je aan?’, lach ik naar hem, en zie hem glimlachen. ‘Heb je misschien zin om mee naar mijn huis te gaan? Mijn auto staat hier niet ver vandaan, en dan kunnen we gewoon even wat leuks doen?’. ‘Ik weet het niet,… ik ben met de fiets en… ik had mijn moeder belooft naar huis te komen binnen twee uur’. Teleurgesteld kijkt hij naar de voorbijgaande auto’s. ‘Dan bel je jou moeder toch even?’, grijnst hij als hij blijkbaar dat idee bedenkt. Ik lach even, en knik dan toch instemmend, om daarna met een simpele beweging mijn telefoon uit mijn broekzak te halen. Mijn moeder staat al ongeveer 4 jaar onder de sneltoets, dus druk ik die in en wacht even af, tot ik mijn moeders stem vrolijk door de telefoon heen hoor. ‘Dag lieverd, is er wat?’, vraagt ze moederlijk. Ik kan het niet laten om even te glimlachen. ‘Niet echt, maar ik wilde je eigenlijk wat vragen’. ‘Zijn de riemen op? Wil je iets anders kopen?’. ‘Nee niet precies,… ik bedoelde meer of ik mee mocht naar iemands huis’. ‘Wát?!’. Ik schrik en houd mijn telefoon op een kleine afstand van mijn oor door haar geschreeuw. ‘Hailey?! HAILEY?’. Zuchtend doe ik hem weer tegen mijn oor aan, en glimlach onwennig naar Justin. ‘Ja mam’, zucht ik geïrriteerd en kijk wat nijdig voor me uit waardoor Justin begint te lachen. ‘Het kan niet Hailey, het kan niet’, zegt ze en ik met open mond luister ik naar haar woorden. ‘Wát nou kan niet?’. ‘Niet zo’n grote mond, het kan niet, kláár’, gromt ze boos en legt af. Boos druk ik haar zelf ook weg en ga staan. ‘Wat ga je doen?’, glimlacht Justin en kijkt me verbaasd aan als hij ziet dat ik mijn spullen bij elkaar raap. ‘Naar jouw huis gaan, mijn moeder bekijkt het maar, jij bent veel gezelliger’, mompel ik en sla mijn armen over elkaar heen. ‘Weet je het zeker?’. Meteen knik ik. Mijn moeder had hier niks over te zeggen, niks, helemaal niks.
---
sorry dat het zo lang duurde <3