43. Dochters

*Tijdsprong van 12 jaar*

Noek en Meggie waren beide al behoorlijk groot. Ze waren pas twaalf jaar oud, maar ze zouden waarschijnlijk eerdaags een grote groeispurt krijgen en daardoor ook weerwolf worden. Seth was gestopt met weerwolf zijn, daardoor kon hij nu oud worden met Inge. De Volturi had nog steeds geen wraak op ons genomen, maar volgens Alice waren ze het wel van plan. De gehele roedel was uit elkaar gevallen en wachtte tot nieuwe leden. Dat zouden Noek en Meggie worden, maar ook de zonen van Sam en Emily; Elan en Lenno, Elan was vijftien en Lenno was veertien. Elan zat al in zijn transformatie. Kim en Jared hadden een dochter; Flo, maar Flo was pas zeven dus dat ging nog wel even duren. Paul en Rachel hadden een zoon: Wade, die was veertien en was ook al aan het transformeren. Leah, Collin, Brady en Embry hadden nooit hun inprent gevonden en waren ook nooit getrouwd. Allemaal waren hun niet gestopt met hun weerwolf zijn. Ze zaten nog in een kleine roedel te wachten tot de nieuwe wolven zodat hun het over konden nemen. Het bleek dus dat Renesmee wel kinderen kon krijgen, maar dat dat heel moeilijk was. Het was ook nog niet gelukt. Daardoor bleef Jacob ook weerwolf zodat ze beide jong bleven, maar hij veranderde eens in een bepaalde tijd zodat hij jong bleef. Hij wou zo vaak mogelijk bij Renesmee zijn. In die jaren was er niet veel gebuurt bij ons. Carlisle werkt nu ergens in Canada, maar we woonden nog wel in Forks. Niemand van ons ging nog naar school. Carlisle ging gewoon vroeg rennen naar zijn auto die aan de grens in Canada stond. Hij had ook vaker vrij omdat het behoorlijk ver was. Vandaag zouden Inge en Seth met Noek en Meggie langskomen, maar alleen Seth kwam omdat de meiden ziek waren. Niet zomaar ziek natuurlijk, de transformatie was begonnen. Binnen een paar dagen zouden ze er ouder uit zien, omdat ze nu twaalf zijn zouden ze eruit komen te zien als zeventien á achttien jaar oud. Dat was een goede leeftijd. Er werd op de deur geklopt. ‘Je hoeft niet te kloppen Seth’ riep ik en hij kwam binnen. ‘Ik wil gewoon beleefd blijven’ mompelde hij. Ik omhelsde hem en ging op de bank zitten. ‘Hoe gaat het met de meiden?’ vroeg ik. Hij keek niet blij. ‘Het is bijna voorbij’ antwoorde hij. ‘Hoelang nog?’ vroeg ik. ‘Minstens een dag’ mompelde hij. Hij vond het helemaal niet leuk dat hun ook wolf zouden worden, maar hij kon er niets aan doen. ‘Seth…’ vroeg ik zacht. ‘Ja Isla?’ zei hij. ‘Denk je dat zodra ze het weten van ons ze ons nog wel mogen?’ vroeg ik zacht. Hij glimlachte. ‘Natuurlijk, Meggie had het er vandaag over dat het haar niet scheelde dat ze ziek was, ze wou jou weer zien’ antwoorde hij. Ik lachte. ‘Is het hun nooit opgevallen dat we niet veranderen?’ vroeg ik. ‘Ze hebben het er wel eens over gehad, maar ze vinden het denk ik normaal’ antwoorde hij. Ik lachte. Zo pratte we nog een tijdje door tot Seth werd gebeld door Inge. Zijn glimlach betrok en hij sprong op. Ik wist al wat dit betekende. ‘Korter dan een dag?’ vroeg ik. Hij knikte. Ik was benieuwd hoe ze er nu uitzagen. Seth rende weg en riep nog dat hij met de meiden langskwam zodra ze er klaar voor waren.