00,11

Jesse Arhur Mccartney

Ik had me doodgelachen toen ik de 2 meiden zo had zien liggen, onder de cd's. Het meisje dat het kastje waarschijnlijk mee had getrokken in haar val, was een kop groter dan Dj die een eindtje verdop zat. Ze had in tegenstelling tot haar lange blonde haren en fel blauwe ogen, ook niet mis. Toch had mijn hart geen overuren gemaakt toen ik haar omhoog hielp, in tegenstelling bij DJ. Ik had gedacht dat Dj me nooit meer aan zou kijken, maar daar was al snel verandering in gekomen. Want ik had haar nu in mijn armen en droeg haar naar mijn grote witte Range Rover. Ik hield haar stevig vast en ik liet mijn blauwe ogen even naar haar bruine ogen afdwalen die wat geirriteerd voor zich uitkeken, blijkbaar was haar humeur weer omgeslagen. Ik maakte mijn borst alvast nat en heel voorzichtig zette ik Dj neer op de grond, ik had namelijk mijn handen nodig als ik mijn sleutel wou pakken. Rustig trok ik de sleutels uit mijn zak en keek ik naar Dj die weer ineen gekrimpen op de grond zat. Ze kneep haar enkel zowat fijn, bezorgd knielde ik naast haar neer. "Kom op, we gaan naar het ziekenhuis.." Fluisterde ik zacht, en ik wierp een blik op haar bont en blauwe enkel, hij was opgezwollen, en haar voet stond in een rare stand, gebroken? Toen ze haar enkel nog steeds niet losliet, liet ik mijn handen weer over haar handen glijden, rustig trok ik ze los en probeerde ik haar aan te kijken. Langzaam richtte ze haar hoofd op en gleden haar bruine ogen over mijn gezicht, heel rustig, totdat ze bij mijn blauwe ogen kwamen. Toen keek ze snel weer weg en bromde ze verstaanbaar: "Kun je me naar het ziekenhuis brengen?" Ik zuchtte, pats boem, moment verstoord. Ik zuchtte, knikte en liet mijn hand weer om haar benen glijden en tilde ik haar met gemak op. Rustig zette ik haar op de bijrijders stoel. Sloot ik het portier en liep ik naar mijn kant waar ik rustig instapte en de sleutel in het contact plaatste, ik startte de auto en reed rustig weg.
De autorit verliep rustig, af en toe wisselden we wat woorden maar volgensmij ging het niet vanharte, tot mijn grootte spijt. Ik had de radio maar aangezet, ondertussen draaide ik nu de parkeerplaats op en parkeerde ik mijn witte range rover brutaal op een 'niet-parkeer-plek'. "Wat doe je?" Siste Dj boos, ik keek haar kant op en wees richting haar, ondertussen, als maar dikker gewordende enkel. "Daar heb ik heus wel een beukeuring voor over hoor.." Zei ik glimlachend, waarna ik een pet en een zonnebril opzette en uitstapte. Rustig liep ik richting de andere kant, waar ik het portier opende en mijn handen van plan onder haar beenholtes te schuiven. Maar ze hield mijn handen tegen en keek me fel aan. "Wat dan? Kun je me niet zo'n eind dragen?" Haar ogen spuwden vuur terwijl ze me uitdagend aankeek. Ik zuchtte en negeerde haar vraag, tilde haar op en sloot het portier met mijn voet. Rustig drukte ik op het knopje 'close' waarna ik rustig het ziekenhuis binnen liep en ik Dj in een rolstoel plaatste. "O kom op, als ik zó zwaar ben ga ik wel lopen.." Pufte ze waarna ze haar voeten voorzichtig op de grond zette en zich omhoog druktte. "Pardon?" Zei ik verbluft terwijl ik naar haar arm greep. "Ik. ga. niet in zo'n ding zitten!" Riep ze hysterisch. "Djeeez Dj, als je niet in die rolstoel gaat zitten.." Mompelde ik en ruw trok ik haar in de rolstoel, waar ze zich met een kreun in liet vallen. "Dan wat?" Pufte ze toen en keek ze over haar schouder me spottend aan. "Het was trouwens Djenna voor jou meneertje!" En ze kneep haar ogen tot spleetjes."Dan..Dan..ga ik je je mateloos irriteren!" Riep ik toen wat hopeloos, haar laatste 'bevel' negerend. Waarop zij in de lach schoot en zich volledig in de rolstoel liet vallen, waarop ik begon te lopen. "Braaf.." Mompelde ik.