Het komt goed..

"Kom maar" zei ik en schoof m'n stoel naar achteren voor ik m'n benen dicht deed. Iemand met een ligt gewicht plofte op m'n schoot waardoor die persoon ineens heel wat minder ligt aan voelde. De persoon op mijn schoot schonk me geen aandacht, maar dat hoefde ook niet. Nu waren er belangrijkere dingen aan het hoofd van m'n vriendin. Zonder na te hoeven denken sloeg ik mijn armen om het smalle lichaam van m'n vriendin terwijl ik in stilte mee luisterde naar het telefoon gesprek. Ik wist dat ik geen geluid kon maken, niemand mocht weten dat ik dit belangrijk gesprek mee volgden. Het leek wel uren achtereen dat ik in stilte luisterde naar de ruzie van m'n vriendin en haar ex dat binnenkort niet meer haar ex zou zijn. Ik wist dat ik niet veel aan deze situatie kon doen, het was immers m'n vriendin's keuze om bij de jonge die niet voldoende van haar hield, te blijven. ik had mijn gedachtens al eens opgenoemd, een tweede keer was nergens voor nodig. Vooral niet omdat ik het al meerdere keren gezegd had. Ze wist nu hoe ik over dit alles dacht. Daar moest ze maar naar handelen, zo niet kon ik ook niets doen. Ik zou er altijd voor haar zijn, wanneer ze me weer eens zou bellen zou ik wel weer komen zoals ik altijd kwam. Dan zou ik haar weer redden van de gene waar ze van hield. We hadden al veel mee gemaakt samen, ook dit zouden we weer overwinnen, dat wist ik zeker. Alleen stond er op deze overwinning nog geen datum, die had zij nu weer uitgesteld. Maar dat gaf niets. Ondanks alles zou ik er voor haar zijn, zoals ik altijd deed. En zoals altijd zou het wel weer goed komen..