Why me? And what am I suppose to do with you? 19

Verbazing fonkelt in mijn betraande ogen terwijl ik hem aankijk. 'Je moet niet huilen.' Grijnst hij naar me en strijkt de tranen weg. 'I-ik dacht d-at je weg w-as.' Hik ik van het huilen en draai me om in zijn houding zodat ik hem kan knuffelen. Even dacht ik dat hij was verdwenen. 'Zo snel raak je mij niet kwijt.' Lacht hij zachtjes en trekt me overeind. 'Als je niet naar dat meisje was gegaan was er niks gebeurt.' Zegt hij nu wat strenger. 'Wat bedoel je?' Vraag ik alweer wat beheerster en laat hem los. 'Heeft zij toch deze aardbeving veroorzaakt?' 'Gedeeltelijk wel, zij is de aanleiding.' Mijn handen vormen zich tot harde vuisten waardoor mijn knokkels wit worden. 'CeeCee?' Ik herken Jackson's stem. Langs me merk ik dat Jesse verdwijnt. 'Ja?' 'Gaat het weer een beetje?' Ik knik op zijn vraag en loop met hem mee terug waar brandweren het vuur blussen. Ik had ze niet eens horen komen. 'We hebben geluk. Alles wordt vergoed, maar dat duurt nog anderhalve maand..' 'Waar verblijven we dan?!' Roep ik uit en kijk hem met grote ogen aan. 'We krijgen een penthouse aangewezen waar we de tijd moeten doorbrengen.' Ik knik en zucht. 'Mag ik straks naar kleren zoeken tussen de puin?' 'Absoluut niet! Daarbij is alles toch kapot of nu verbrand.' Gilt mijn moeder plots om vervolgens met een rustigere stem verder te gaan. 'We gaan wel naar het winkelcentrum om nieuwe dingen te kopen. Misschien krijgen we daar van de overheid ook nog wel een bedrag van.'

'Wat vind je van dit dan?' 'Nee, mam. Laat me zelf nou zoeken.' Mompel ik zonder naar haar te kijken. 'Kijk nou eens, ik weet zeker dat je het leuk vindt.' Zuchtend kijk ik op en zie het setje dat ze vast heeft. Het is toch wel leuk. 'Goed, mam.' Geef ik toe en zoek weer verder. 'Moeilijk om iets toe te geven hè?' Rustig draai ik mijn ogen naar de hoeken en kijk Jesse aan. 'Moeilijk hè, om me met rust te laten.' 'Jij was anders wel degene die om mij huilde.' Lacht hij en ontvangt mijn uitgestoken tong. Uiteindelijk heb ik tassen vol die mijn moeder en ik verdelen. In de parkeergarage leggen we ze achterin en rijden we naar het penthouse toe.