41. Kracht

Mijn training met het omgaan van deze krachtige gave verliep goed. Het leek wel alsof alle gaves die ik kon oproepen al helemaal getraind waren. Dat best handig, dan hoefde ik dat niet meer te doen. Ik was op de open plek in het bos aan het trainen, alleen. Iedereen ging jagen, maar ik had geen zin. Plotseling rook ik een bekende geur. Niet van mijn familie. ‘Isla Summers Cullen Delano’ zei een meisjesstem. Ik draaide me om. Daar stond ze, Jane. Achter haar stonden haar broer Alec, Felix en Demetri. ‘Summers is een naam die ik niet meer gebruik, Het is Isla Cullen Delano’ zei ik. ‘Aah, dus je hebt je menselijke achternaam weggehaald? Daar zouden je ouders niet blij mee zijn Isla’ zei Jane. ‘Die heb ik niet meer’ gromde ik ‘Carlisle en Esmé zijn mijn ouders’ ‘Maar je menselijke ouders zijn toch niet dood?’ vroeg Jane schijnheilig, natuurlijk wist ze dat ze dood waren. ‘Ze waren al dood toen ik mens was, en mijn zusje ook.’ antwoorde ik. ‘Ach, het leven is niet eerlijk. Maar laten we ter zake komen’ zei ze. ‘Wat moeten jullie?’ vroeg ik. ‘Jou’ zei Jane. ‘Ik? En waarom om dan wel’ vroeg ik maar ik wist het antwoord al. ‘Om je gaves natuurlijk. Omdat je Kitlyn heb vermoord moet jij haar plek in nemen’ zei Jane. ‘Nooit, ik laat mijn familie niet in de steek’ zei ik. Voor de zekerheid had ik mijn schild om me heen geslagen. ‘Dan heb je nog één keuze’ zei ze. ‘Welke?’ gromde ik. Toen voelde ik al een steek in mijn schild. ‘Boeten voor wat je Kitlyn heb aangedaan’ zei ze en ik voelde meerdere steken achter elkaar. ‘Mmm… Bella is niet in de buurt, hoe kan dit?’ vroeg Jane. Ik haalde mijn schouders op. ‘Hoe moet ik dat weten?’ zei ik schijnheilig. Ze wisten dus nog niets van mijn nieuwe gave. ‘Lieg niet!’ riep Jane en ik voelde meerdere steken. ‘Dat zou ik nooit doen, ik ben een en al eerlijkheid’ zei ik. Jane gromde en gebaarde naar Felix. Hij had geen gave, maar was sterker dan andere vampiers, de sterkste. Maar niet voor lang meer. Hij rende op me af en viel me aan. Ik ontweek hem en hij sprong op me. Hij probeerde me in mijn nek vast te pakken zodat hij mijn hoofd eraf kon trekken, maar het lukte niet. Ik pakte hem vast en gooide hem op de grond. In vervolg van dat maakte ik een cirkel van vuur om hem heen. Hij bleef stilzitten, en keek me verbaasd aan. Jane gromde en zei: ‘Alec’ Alec keek me aan en er kwam een soort mistwolk op me af. Alsof dat nut had. De mist raakte mijn schild aan maar kon er niet door. Jane keek me bedenkelijk aan. ‘Aro zou dit leuk nieuws vinden’ zei ze. ‘Wat voor nieuws?’ vroeg ik. ‘Ach, doe niet zo schijnheilig Isla, We zien het toch. Je hebt een nieuwe gave’ zei ze. ‘Oja?’ vroeg ik. ‘Je hebt een schild, als jij je bij ons aansluit zou Aro Bella ook niet meer willen’ zei ze. ‘Ik heb mijn antwoord niet veranderd, en dat zal ik ook nooit doen’ gromde ik boos. ‘Pas maar op Isla, we komen terug’ zei ze. ‘Weet ik’ zei ik per ongeluk. Snel sloeg ik een hand voor mijn mond en Jane keek me aan. ‘En hoe weet je dat?’ vroeg ze boos. Ik antwoorde niet en hoorde dat mijn familie er aan kwam. Alice kwam als eerste het veld oplopen. ‘Natuurlijk de helderziende’ mompelde Jane en rende weg met Alec en Demetri. Felix zat nog steeds in de cirkel, maar ik liet hem zakken en hij rende ze achterna. ‘Isla! Gaat het?’ vroeg Alice terwijl ze me omhelsde. Ik knikte. ‘Ze denken dat ik maar een nieuwe gave heb, een schild’ zei ik. Ze knikte. ‘Ik heb alles gezien’ zei ze. Ondertussen waren de rest van mijn familie ook aankomen rennen. Morgan liep op mij af en omhelsde me. Dit was mijn familie, ik miste mijn echte familie nog steeds, maar met de Cullens voelde het precies hetzelfde. Toch miste ik mijn ouders erg. Jasper keek me aan, hij voelde mijn verdriet. ‘Wat is er allemaal gebeurd?’ vroeg Morgan. Ik nam de gave van Renesmee weer en legde mijn hand op zijn gezicht waardoor hij alles had gezien. Waaronder hij ook het gedeelte met mijn ouders zag. Hij keek me aan. ‘Je blijft altijd Summers lieverd’ mompelde hij in mijn oor. ‘Nee, dat doet me teveel denken aan vroeger’ mompelde ik terug. Hij knikte en drukte een kus op mijn mond. Hij tilde me op en rende terug naar huis. Ik had het zeuren over het optillen al opgegeven, alsof ik dat van hem zou winnen. Toen we thuiskwamen zag ik een bezorgde Seth en een bange Inge zitten.