Hoofdstuk 13.

ik voelde hoe het kippenvel men lichaam omringde daarom dat ze er niet over spraken bij ons thuis. mijn grootvader William was eigenlijk heilig bij ons. ik voelde de tranen achter men ogen plakken en knipperde ze snel weg. "daarom dat de cullens toen niet meer dicht bij een amore mochten komen. het kon het virus opwekken."zegt billy zen verhaal sluitend. paul doet een arm over men schouders en trekt me dicht bij hem en ik kijk weer recht in de prachtige bruine ogen aan die me bezorgt aankijkt. ik laat snel een glimlach verschijnen zodat hij dan minder zorgen had. dan voel ik een schok door men lijf gaan en ik val op de grond. dit betekende maar één ding . iedereen was al in paniek rond me gaan staan maar ik was niet in gevaar maar misschien zij wel.. ik spring recht en loop het houten huisje uit.ik sta al snel buiten en zie 5 enorme poema's. ze grommen luid naar me en de voorste brult enthousiast. ik glimlach mijn pack kwam me eindelijk bezoeken. ze waren blij voor me te zien gelukkig maar. dan springt er iemand van leandro (de leider van de pack.) ik voel aan de trilling dat het maar één iemand kan zijn.ik loop naar hem toe en spring in zijn armen. hij grinnikt en omarmt me grijnzend. ik zag eindelijk men tweeling broer terug. de meesten zeiden dat we totaal niet op elkaar leken maar onze ogen is helemaal hetzelfde en ook ons koppige karakter. "eindelijk mocht ik je zien van vader en moeder. het is zo pijnlijk zonder jou in men buurt."zegt hij grijnzend ik grijns nu ook en hij drukt een zoen op men kruin. ik pak zen hand vast. "ik moet je aan een paar personen voorstellen."zeg ik enthousiast. ik voel hoe er een enorme frons op zen gezicht kwam. ik trok hem mee naar het huisje waar dat paul en derest stond. ik stop voor hun en heb aleandro zen hand nog vast. "dit zijn de afstammelingen van de quileutes onze voorvaderen waren vrienden van ons en billy Black geeft william nog gekend."het is een eer om eindelijk de quileutes te kennen." terwijl aleandro dat zegt maakt hij een kleine buiging. ik voel ondertussen hoe de pack vanuit de bossen komen en bij ons komt staan. ik voel hoe de jongens hun gelaat onze pack bewonderend aankijkt. "maar ik moet je ook aan iemand voorstellen."zeg ik terwijl ik bloos. ik voel hoe aleandro me stomverbaasd aankijkt. ik laat aleandro's hand los en stap naar paul ik pak zen hand vast. "dit is paul men vriendje."zeg ik voorzichtjes. ik wist hoe beschermend aleandro voor me was geen enkele jongen mocht aan me komen anders smeet hij hun door het raam. zo is het een keer gebeurd dat er een jongen me probeerde te versieren en aleandro heeft hem in het dichts bij zijnde cafe gegooit door het raam. dan voel ik hoe aleandro begint te trillen. ik kijk verschrikt op. dan rent hij op paul af en pakt zen nek vast en duwt hem omhoog tegen het huisje. ik grijp razend snel in..