Hogwarts, here I come!

“Heb je je tandenborstel?”
“Ja.”
“Tandpasta?”
“Jahaa…”
“… handdo-“
“Ja pap, ik heb alles! En mocht ik iets niet hebben, kan ik het altijd nog toveren of kopen in de Wegisweg.”
Pap vroeg zich duidelijk af hoe ik al die dingen toch wist, Draco had het allang opgegeven. Vandaag gingen Kaitlynn en ik voor het eerst naar Zweinstein. Vanochtend moesten we vroeg opstaan, om onze schoolspullen te kunnen kopen en de trein ook nog eens te halen. Tenminste, Draco vindt het ’s ochtends vroeg. Ik ben ervan overtuigd dat het om vijf uur nog nacht is. Ik liet een briefje achter voor Tristan(We gaan schoolspullen kopen, je weet wel waar…) en toen gingen we op pad. Eerst gingen we naar Goudgrijp. ‘Zo meiden, je moeder en ik hebben al vroeg een rekening geopend, dus er moet al aardig wat op staan.’ We werden meegenomen door een rare dwerg-iets en onze kluizen werden geleegd. Er zat best wat in, maar toen we langs Draco’s kluis gingen, voelde ik me meteen weer arm. Jezus, er lag zo veel in die kluis dat hij nog geeneens een tiende ervan mee kon nemen. Toen e op het punt stonden om weg te gaan, werd mijn vader teruggeroepen. ‘Meneer Stargazer? Zou u misschien even willen meekomen…’ Ze liepen naar een achterkamertje, ik kon door het raampje zien dat de bankman een briefje uit een kast haalde. Hij liet het zien aan pap, die keek op zijn beurt verbaasd op en keek naar ons. Ik keek snel weg. Hij dacht even na en kwam toen terug. ‘Het blijkt dat jullie moeder haar eigen kluis nog open had staan en dat, mocht haar iets overkomen, alles wat erin ligt verdeeld moet worden over jullie tweeën.’ Jeetje, ik ben benieuwd hoeveel erin ligt. We moesten een heel eind verder, de kluis zat helemaal achterin het gebouw. Het was een hele grote, en toen de dwerg hem opende wisten we niet wat we zagen; naast de bergen en bergen goud, lagen er ook een aantal andere dingen. We liepen naar de hoek met speciale spullen, er lagen enveloppen bij. Kaitlynn vond als eerste een envelop met haar naam erop- eronder lag een mantel in een prachtige stof. ‘Lees eens voor Kate, ik ben benieuwd!’ Ze opende de envelop en haalde er een klein briefje uit. ‘Lieve Kaitlynn, deze mantel maakt je onzichtbaar als je hem draagt. Gebruik hem verstandig..’ ze liep naar mij toe en fluisterde: ‘en zeg dit niet hardop in de buurt van je vader, je kan er leuke grappen mee uithalen. Ik heb een keer Perkamentus’ baard afgeknipt in zijn slaap!’ We gniffelden. Ik liep wat rond en zag een heel klein doosje liggen, met slechts een briefje erop met Alicia. Ik raapte het op en stofte het af. Op het eerste gezicht leek het doosje niet zo bijzonder, maar toen ik het van dichtbij bekeek zag ik dat het prachtige, bewegende gravures had. Ik opende het doosje; er lag een hele mooie ketting in. Hij begon te glinsteren toen ik hem oppakte. Ik keek op het briefje. Lieve Alicia, deze ketting is heel bijzonder en zal je op veel plekken brengen. Zoek goed in de bibliotheek, als het goed is staat er een boek in genaamd: De Tijdspendant en Andere Vormen van Tijdreizen. Daarin staat precies hoe je hem moet gebruiken. Draag hem altijd bij je, want je weet nooit wanneer je hem nodig hebt en wat ermee gebeurt als je hem laat slingeren… Kusjes, mama. Ik bestudeerde hem nog even en hing hem toen om mijn nek. Papa keek me ontroerd aan. ‘God, wat lijk je toch op je moeder. Zeker nu je dezelfde ketting om hebt als zij.’ We zochten nog wat verder naar bijzondere spullen, maar de rest was redelijk normaal- dingen als boeken en mooie sieraden. Kaitlynn was natuurlijk bijzonder geïnteresseerd in de sieraden *de meesten waren goud en waren bezet met robijnen*, ik voelde me meer aangetrokken tot de boeken en andere spullen. Ik pakte een met smaragden bezet tasje en begon er wat spullen in te doen. Ik bleef maar pakken, en pakken… Wacht eens even, er klopt hier iets niet. Ik pakte het grootste boek wat ik kon vinden en het paste er moeiteloos in. Natuurlijk, betoverd! Stom van me. Ik pakte een aantal stapels goudstaven, voor het geval dat. Ik ga natuurlijk niet allemaal dure spulletjes kopen, die erg mooi zijn en het schoolwerk makkelijker zouden maken… Oké, misschien een beetje meer goud erbij. Toen we klaar waren liepen we de kluis uit, Draco en Lucius stonden al die tijd al op ons te wachten. ‘En, wat lag erin?’ ‘Oh, niets bijzonders hoor. Het paste allemaal in dit kleine tasje. Kom, laten we snel terug naar huis gaan, kan ik verder gaan met pakken. Ik bedenk me net dat ik nog een aantal spulletjes vergeten ben. Hij gooide zijn handen in de lucht terwijl we naar de uitgang liepen. ‘Vrouwen en spullen, niets komt tussen ze.’ Ik porde Draco in zijn zij, waardoor hij een spastische beweging maakte- mijn kant op. Hij deed alsof hij viel en gooide zijn arm over mijn schouders. Zo liepen we naar de auto.
Eenmaal thuis aangekomen, zat Tristan al klaar. Ik liep met hem mee naar mijn kamer, want ‘ik kan natuurlijk niet mijn koffers in mijn eentje inpakken’. Net zo min als dat Kate en ik nóóit alleen naar de wc toe kunnen. Ik praatte hem bij terwijl ik de laatste spullen inpakte. Hij gaf me, heel toepasselijk, een foto van zichzelf mee. Ookal klonk het heel dom, was ik er toch erg blij mee. Ik praatte nog wat met mijn slang- tenminste, praten. Ik kan zweren dat hij terugpraat, maar met mijn present state of mind weet ik niets zeker. Volgens het reglement mocht je dieren hebben, dus Villa ging mee. Met zijn allen gingen we naar het station- ik met 3 koffers en mijn nieuwe tasje, Kaitlynn met 6 knalroze koffers en Draco had 3 zwarte koffers, met het Malfidus familiewapen erop. Pap droeg Villa met terrarium en al.
Dit gaat echt een topdag worden!