002

Lotte riep me. ik liep de trap af, naar beneden. de verhuiswagen was er. een jaar lang hadden we hier gebiakeerd, op de oude versleten bank gezeten, met een laptop op schoot en het avondeten op de grond. nee, veel meubels hadden we niet. een bank, drie kasten, en een tafel die altijd vol zooi zat. dat was dan ook het voordeel van zo'n klein huis hebben. het enige wat er nu over was, was een oude hutkoffer, een grote portemonee, en Lotte. bewapend met die drie dingen zou ik naar London vertrekken. een vriend van mij, Jeff, had twee kamers in een studentenhuis kunnen regelen en we zouden daar ons laatste deel van de opleiding 'hotelmanagement' gaan volgen. in een hotel in londen, exclusief huisvesting e.a. maar dat maakte niet veel uit. Lotte stuurde de verhuis-mensen naar de woonkamer, ze zouden een paar dozen met dingen die we absoluut niet kwijt wilden naar de opslag brengen. niet dat het veel was, drie dozen welgeteld. eentje met een heleboel boeken, eentje met foto-albums en oude dingetjes die ik niet kwijt wilde, zoals mijn oude turn-pakje en een jurkje met kersen erop die ik had gekregen van mijn oma toen ik zes was. eentje zat vol met schilderijen en tekeningen, ik zou nieuwe maken in London. de verhuismensen waren, nu ik ze een keertje aankeek, de vader en de broer van Lotte. ik moest lachen en duwde ze een doos in hun handen, die ze achterin het busje van Lotte's vader zetten.

'weet je het zeker?' vroeg hij bezorgd. 'als ik dat niet was, kon ik het nu niet meer terug draaien, of wel?' vroeg ik lachend. 'maar ja, honderd procent. het wordt te gek in London!' ik keek mijn vader aan, hij keek verdrietig. dat was ook niet zo raar, toen ik op Kamers ging wonen, woonde ik nog altijd in dezelfde stad, ik at elk weekend op zaterdag bij mijn vader en moeder thuis. gewoon, omdat ik dat gezellig vond. maar nu zou dat niet meer kunnen, ik zou nog best een keertje verdrietig kunnen worden, heimwee noemden ze dat. daar had ik nog nooit eerder last van gehad... ik zuchtte en ging bij mijn vader in de auto zitten, hij zou ons naar de Haven brengen.