Hoofdstuk 2

Het is bonte avond op Varkenstein, Larry heeft zich opgegeven als zanger samen met Ton. Ze wilden het liedje 'All Summer Long' gaan zingen, alleen hun Engelse accent is werkelijk ondraaglijk:
'''And wie wèru triejing difurènt tinks
We wèru smòkking funnij tinks
Maaking lavu out bie the leek too oure favoriete song
Sipping whiskey out the botlu, not tinkin 'bout toomòrroow
Sigging Sweet home Alabama all summer long
Sigging Sweet home Alabama all summer long''

Op weg naar LO kwamen ze Lobi de Huisslet tegen. Hij keek verschrikt op, ''wtf moeten jullie van me, swa.''
''We hebben je hulp nodig, we hopen dat je ons kan helpen met de bonte avond, aangezien jij een rapper bent...''
''Ik ben geen rapper, ik ben een dichter met melodie jonge, nog één keer zo'n vergissing en ik bos jou.'' Larry en Ton doen verschrikt een stap achteruit. ''Het spijt ons,'' zegt Larry, ''we wilden alleen je hulp.''
''Ewaaaa, natuurlijk help ik jullie, let op:
Zoveel lobi en zoveel haat
zoveel mensen die me groeten op straat
zoveel shows en nooit meer skirr
zoveel money maar we willen nog meer
altijd schijnen nooit meer broke
ze willen mij zijn want ze willen dit ook''
Larry onderbreekt hem, ''dit soort muziek willen wij niet, wij kunnen dit niet eens uitspreken.'' Lobi buldert van het lachen, hij draait een paar rondjes en roept: ''Hahahah, n00bs.''