37-Fight

Dit meen je niet. ‘Eeuumm… Ik vecht niet tegen meisjes.’ ‘Ik wel tegen jongens.’ antwoordde Gill en ze stak het zwaard uitdagend naar me uit. John grijnsde. ‘Wat een watje! Je durft niet eens tegen een meisje te vechten!’ Waarop Nicolas dan weer heel “serieus” zei: ‘ Toch zeker niet met Aphrodite, straks is je liefdesleven geruïneerd…’ Gill knipoogde naar hem. ‘Wees maar zeker.’ We bleven nog even met drie staan lachen - ik, Gill en Nicolas want John vond me niet zo leuk meer na het schoenenincident, denk ik.
De trainer riep: ‘Begin nu eens! We hebben niet de hele dag!’ Ik haalde mijn schouders op. Oké, als dat dan echt moest. ‘Ja!’ riep Felicia tegen Nicolas,’Kom op!’ Hij draaide zich wanhopig naar mij:’Zij die gaan sterven, groeten u. Ik moet tegen Athena vechten.’ Ik grijnsde even toen hij zich omdraaide. ‘Wel? Komt er nog wat van?’ Gill keek me ongeduldig aan met haar armen in haar zij.
Klunzig pakte ik het zwaard op en hield het verdedigend voor me uit. Vragend keek ik Gill aan. ‘Beginnen we er aan?’ Hoe sneller dit begon, hoe sneller het gedaan was. Gill grijnsde en kwam op me afgelopen. Ik ontweek godzijdank haar uithaal, vraag niet hoe ik het deed en deinsde achteruit. Ik wist niet dat ze eigenlijk … gevaarlijk kon zijn. Aphrodite? Make-up en jongens, ja. Vechten en gevaarlijk zijn, nee. Ze deed een tweede uitval, die er wat klunziger uitzag en ik stak heel nonchalant mijn voet uit zodat ze erover struikelde. Ze viel op de grond en even voelde ik me schuldig. Tot ze mijn voet ook vastpakte en ik ook viel. Op haar dan nog. Ze gilde en omdat ik daarvan schrok, schreeuwde ik ook.
Felicia draaide zich om van het hoopje dat Nicolas voorstelde en keek ons verbaasd aan. Toen zij mij op Gill zag liggen, werd haar gezicht plots helemaal wit. ‘William!!! Ga van haar af!’ Ze kwam woedend op me afgestormd. ‘Misschien is dat wel een goed idee.’ zei Gill nogal droogjes. Kenneth, John en Jake lagen dubbel te gaan.
Iedereen was bezig om Felicia tegen te houden me te gaan vermoorden, tja, behalve Jake en John natuurlijk en opeens begon Caty heel enthousiast te roepen: ‘OOOOOOOOOOOOOO. Vleeshoop! Ik doe mee, ik doe mee!’ En dan voelde ik nog een gewichtje op mijn rug ploffen en Gill kreunde van de pijn. ‘Neeeeee, Catyyy.’ ‘Wat is hier aan de hand?’ De trainer kwam, heel gespierd by the way, ik kende hem van ergens, en hij leek niet zo vriendelijk meer. Oepsie. ‘Ik denk dat jullie twee het concept van zwaardvechten niet hebben verstaan? Je hoort niet op een hoop te liggen en je hebt de zwaarden in je handen, ze liggen niet naast je!’ ‘Sorry..’ Gill keek hem beteuterd aan. ‘Ik had het tegen William, meisje. Hij is trouwens diegene die op jou gevallen is. Caty, ga eens af William, wil je?’ ‘Oké!’ Ze sprong recht en ging rond de gast zijn benen hangen. Hij glimlachte naar haar en richtte zich dan weer op mij. ‘En jij ook.’ Met mijn kaken rood krabbelde ik recht en trok Gill dan ook maar recht.