The kitchens and more love.

Samen met Fed liepen we naar de kelders. Maar niet naar de kelders van Zwadderig maar naar de kelders van Huffelpuf. Infeite waren het niet echt kerkers. Het waren meer rijk versierde gangen boordevol warme kleuren en afbeeldingen van fruit. Voor een fruitschaal bleef hij staan. Kietelde de peer en een poort ging open.
De keuken. De ruimte was gigantisch. Evengroot als de grote zaal erboven. Misschien zelfs groter. En 4 lange tafels stonden in het midden.
“Willen de jonge heer en dame misschien nog iets eten?”
“Dobby, wat doe jij hier?”
“Meesteres Noor. Wat doe jij hier”
“Ik ga naar school. Eindelijk” en ik gaf Dobby een knuffel. “En wat doe jij hier?”
“Ik werk hier. Samen met de andere huiselfen”
“Beter dan bij de Malfoys”
“Ja, ja, beter dan bij oude meesters”
“Dobby kan Noor iets krijgen? Ze heeft nog niet gegeten” Fred was echt schattig.
“Ja een romantisch dineetje voor de twee”
“Nenee, niet nodig”
“Dobby, doe maar”
“Snel schoten alle huiselfen in gang en nog geen 5 minuten later zaten we aan een van de tafels een heel gangen menu naar binnen te werken.
“Ik zou hier elke dag kunnen komen”
“Noor, je bent echt een wijze meid”
“Gij ook maar dan in jongens vorm hé”
Fred knipoogde.
“Kunnen we gaan?”
“Mij goed.”
“Noor, mag ik iets vragen?”
“Ja Dobby. Vraag maar”
“Mogen we een kleine beloning voor het gezellige etentje”
“Ja hoor”
“Zouden jullie elkaar een kusje kunnen geven”
Ik bloosde. Dobby wist dat ik verliefd was. Hij was altijd al mijn beste vriend geweest. Wat hij al voor mij heeft gedaaan kon ik dit niet afslaan.
“Zullen we?”
We stonden voor elkaar. Ik sloot men ogen en dan voelde ik zijn lippen. Zo teder en zacht. Het was een betoverend moment. Dan was het over.
Toen ik mijn ogen opendeed stonden alle huiselfen verbaast te kijken en was Fred weg. Snel stapte ik de keukens uit opweg naar de slaapkamers.