Are you crazy?

“Wauw” fluister ik. Voor me staat een glanzende donkerblauwe Vespa. Ik draai me om naar mijn moeder. “Heb jij dit gekocht?” roep ik blij. Mijn moeder knikt. “Samen met Nina en Ysa, we hebben allemaal wat ingelegd” zegt ze. Ik ren naar ze toe en geef ze allemaal een grote knuffel. “Dank je wel!” roep ik. “Dit is zo gaaf!” Ik draai me weer om naar de scooter, mijn scooter. Ik loop erheen en strijk over het zadel. “Dit is zeker de reden waarom jullie die zaterdag bij mij thuis waren”vraag ik aan Ysa en Nina. Ze knikken. “Alleen waarom was Mathijs er dan bij?” vraag ik. “Omdat” zegt Ysa “Hij jou op kwam halen zodat wij dit konden bespreken.” “Oke” zeg ik en ik knik begrijpend.
“Maar” zeg ik me weer op mijn scooter richtend. “Ik heb helemaal geen rijbewijs.” Ik kijk mijn moeder aan. “Dat krijg je van mij, lieverd” hoor ik iemand achter me zeggen. Ik draai me om. “Papa!” roep ik blij en ik geef hem een stevige knuffel. “Gefeliciteerd lieverd” zegt hij en hij geeft me een kus op mijn hoofd. Ik maak me weer los. “Jullie zijn allemaal zo lief” zeg ik met tranen in mijn ogen. “Ga er even op zitten” zegt mijn moeder en ik zie dat ze een fotocamera in haar handen heeft. Ik ga op het zadel zitten en lach naar de camera.

Samen met Nina en Ysa fiets ik naar school. Ik begin pas volgende week met mijn rijlessen dus de scooter moet nog even wachten. Snel fietsen we het schoolplein op en zetten onze fietsen in de stalling. We lopen en het schoolplein op en meteen komt Alex naar me toe. “Gefeliciteerd!” zegt hij en hij geeft me een knuffel. “Dank je” zeg ik. Met zijn allen lopen we naar het lokaal. Daar zit Mathijs al. Zodra hij me ziet springt hij op en loopt hij naar me toe. Hij slaat zijn armen om mijn middel en tilt me op. “Gefeliciteerd schatje” zegt hij en drukt een kus op mijn mond. “Hmmm” zeg ik met mijn lippen nog op die van hem. Mathijs zet me weer neer. “Je krijgt de cadeautje vanmiddag” zegt hij. Ik pak zijn hand en samen lopen we naar onze plaatsen. De hele les houden we elkaars hand vast.

“Dit is al de tweede blinddoek vandaag” zeg ik. Mathijs lacht terwijl hij de blinddoek vastknoopt. “Waar gaan we heen?” vraag ik nieuwschierig. “Zeg ik niet” zegt Mathijs. Hij helpt me in te stappen in de auto en gaat naast me zitten. We zitten in de auto van Mathijs zijn moeder. Zij rijd ook, want Mathijs mag nog een auto rijden. Terwijl de auto gaat rijden denk ik aan de dag.
Na school fiets ik naar huis. Ik stap door de deur heen en meteen worden er twee handen voor mijn ogen gelegd. “Wie ben ik?” vraagt een stem. Ik haal de handen van mijn ogen en draai me om. “Rianne!” gil ik en ik geef mijn vriendin een dikke knuffel. “Gefeliciteerd!” roept ze in mijn oor. Ik maak me los uit de knuffel. “Hoe kom jij nou hier?” roep ik verbaasd. “ Gewoon met de trein” zegt ze. Rianne is een vriendin die ik op vakantie heb ontmoet. Eerst haatte ik haar omdat we allebei dezelfde jongen leuk vonden. Een week lang deden we alles om elkaar het leven zuur te maken en om Thomas, de jongen die we leuk vonden, voor ons te winnen. Todat tijdens een kampvuuravond Thomas met een ander meisje zoende. Sindsdien zijn we vriendinnen.
Snel trek ik haar mee naar de woonkamer. “Wil je taart?” vraag ik. “Ja, lekker.” Ik snijd twee stukken taart af en we gaan op de bank zitten. We eten onze taart en dan springt ze van de bank af. “Ik vergeet je bijna mijn cadeautje te geven!” roept ze en ze rent naar de gang. Ze komt terug met een mooi ingepakt pakje. Ik maak het open. “Rianne! Ben je gek geworden ofzo!” roep ik terwijl ik naar fotocamera kijk die in mijn hand ligt. “Nee hoor” zegt ze. Ik geef haar een dikke knuffel. “Jawel” zeg ik lachend.
“Wat heb je nog meer gekregen?” vraagt ze. “Een scooter!” roep ik. “AAAAAAAAH!” gilt Rianne. “Ik wist niet dat je een rijbewijs had!” roept ze. “Nee, heb ik ook nog niet, maar ik heb van mijn vader rijlessen gekregen” zeg ik. “Wauw” zegt ze. “Ik wou dat mijn ouders me dat soort cadeaus gaven.”
Rianne en ik kletsen nog de hele middag en maken foto’s met mijn nieuwe camera. Rianne eet mee en na het eten moet ze weg. Ik krijg tranen in mijn ogen bij het afscheid. “We bellen snel” zeg ik. “Ja” zegt ze. “En we spreken snel weer af!” Ik knik en zwaai haar uit.
Op dat moment word ik opgeschrikt door Mathijs die me heen en weer schud. “Leef je nog?” vraagt hij. “Eeh, ja” stamel ik. “Mooi zo” zegt Mathijs. “We zijn er.”