Chapter 2

Toen ik de volgende morgend wakker werd miste ik het O'hell-gevoel dat ik gewoonlijk had. In plaats daarvan had ik een soort van zenuwachtige kriebel in mijn buik. Ik wist meteen weer waardoor dat kwam. Ik had me voorgenomen om vandaag naar het adres te gaan dat die vreemdeling me gisteren gegeven had. Toen ik mijn ontbijt op had en een lunchpakket voor 's middags had klaargemaakt, liep ik naar buiten. 'Wat ben je van plan?' riep mama me toe vanachter de balie. Om te voorkomen dat ze vervelende vragen ging stellen zei ik dat ik ging shoppen en rond 4 uur terug thuis zou zijn. Buiten op straat riep ik een taxi en gaf het adres op. Het was zo'n 10 minuutjes rijden in het immense drukke verkeer dat je hier in Amerika altijd hebt. Toen de taxi me had afgezet voor een gigantisch groot huis, explodeerde mijn buik bijna van de zenuwen. Ik stond zo even naar dat huis te kijken en zonder dat ik dacht van ik ga aanbellen, droegen mijn benen me naar de deur. Ik dacht: ik moet echt wel goed gek zijn dat ik dit doe. Maar drukte toch op de bel en wachtte tot iemand zou opendoen.