Raindrops in the eye expresses the sadness of the soul [Bojan Krkic]

“Bo kan ik dit aan doen naar het strandfeest?” vroeg ik en ik liep de woonkamer in. “Je staat twee uur voor de spiegel en dan vraag je nog of het goed is?” zuchtte Bojan geïrriteerd. “Nou dat is dus duidelijk, ik doe wel een ander jurkje aan.” Zei ik en ik rende naar boven. “ZO BEDOELDE IK HET NIET MALIS!” Riep Bojan nog, maar ik negeerde hem. Ik trok twee jurkjes uit de kast, een witte met rode bloemetjes en een zwart strapless jurkje met allemaal witte roosjes erop. Ik besloot om toch maar de zwarte te kiezen, dan kan ik tenminste nog wat knoeien zo meteen. Ik liep weer naar beneden en ging de woonkamer weer in. “Ben je eindelijk klaar?” Zuchtte Bojan. “Als je zo chagrijnig blijft doen blijf ik thuis, ik heb geen zin om met een chagrijn opgescheept te zitten.” Zei ik en er sprongen tranen in mijn ogen. “Oh sorry Malis, ik bedoelde het niet zo.” Zei Bojan en hij kwam naar me toe. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte een kus op mijn voorhoofd. “Je weet toch dat ik van je houd.” Zei Bojan met een glimlach. “Ja ja.” Mompelde ik en drukte een kusje op zijn mond. Daarna liet ik hem los en liep ik richting de deur. “Zullen we maar gaan?” zei ik en ik liep naar buiten. We hadden op het feest afgesproken met een deel van het team van Barcelona, dus het zal vast wel een geslaagd strandfeest worden.

“Wauw, wat is het hier mooi versierd.” Zei ik en ik keek vol bewondering om me heen. Er waren verschillende kampvuren met bankjes er om heen, overal stonden lampjes die een geweldige sfeer brachten en boven op de rotsen stonden nog allemaal fakkels. “Maar jij bent mooier.” Fluisterde Bojan en hij drukte een kus op mijn wang. “Grapjas.” Mompelde ik en ik pakte zijn hand vast. “Je zou me eens moeten geloven, je bent echt prachtig.” Zei Bojan met een glimlach. “Ik zal het overwegen.” Zei ik en ik stak mijn tong uit. “Oh ik ga even naar Esther, ik zie je zo wel.” Zei ik met een glimlach en ik liep naar Esther toe. “Aah Malissa, wat zie je er mooi uit!” Riep Esther en ze gaf me een knuffel. “Dat moet jij nodig zeggen, wat een leuk jurkje heb je aan!” Glimlachte ik. “Hij is niet alleen leuk, nee hij is ook duur.” Zei David en hij gaf Esther een tik op haar kont. “Ja ga jij nou maar naar je vriendjes toe, zeur.” Zei Esther met een grijns en ze drukte haar lippen op die van David. Na een paar seconden duwde ik Esther en David uit elkaar. “Genoeg gezoend nu.” Zei ik lachend. David gaf Esther nog een luchtkusje en liep toen naar de rest van de jongens toe. Esther en ik pakten wat drinken en liepen toen verder het strand op.”Wat is het mooi versierd he.” Zei ik met een glimlach. “Ja echt wel, maar het is ook wel gevaarlijk. Die fakkels daar zo bovenop de rotsen.” Zei Esther. “Ik zie het gevaar niet?” zei ik verbaasd. “Het neer zetten van die fakkels moest wel veilig gebeuren, voor het zelfde geld waren ze eraf gevallen.” Zei Esther met een grijns. “En daar lach je om?” vroeg ik verbaasd. “Nou, stiekem vind ik dat best grappig ja.” Mompelde Esther en ze plofte in het zand neer. Ik ging naast haar zitten en staarde naar de zee.

“Zeg, ik ga even naar David toe.” Zei Esther ineens en ze stond op. “Dan ga ik Bojan maar even zoeken.” Zei ik met een glimlach en ik stond ook op. Ik keek om me heen maar kon hem nergens vinden. Ik liep naar Esther en David toe. “Zeg tortelduifjes, weet een van jullie waar Bo is?” vroeg ik en ik keek ze lachend aan. “Bojan.. Hmm die heb ik wel gezien, maar geen idee waar hij is.” Zei David en hij haalde zijn schouders op. “Nou ja, toch bedankt.” Zei ik en ik liep weg. “Of wacht! Ik zie hem staan, daar!” zei David en hij wees in de richting van de bar. “Dank je.” Glimlachte ik en ik liep richting de bar. Ik liep naar hem toe maar zag dat hij niet alleen was. “Bojan!” riep ik geschrokken. Bojan liet het meisje los en keek me geschrokken aan. “Malissa sorry.” Zei hij en hij keek me spijtig aan. “Daarom deed je de laatste tijd dus zo gemeen, je hebt gewoon een ander.” Snikte ik en ik rende weg. “Malissa!” riep Bojan en hij rende achter me aan. Natuurlijk was Bojan weer sneller en hij pakte mijn pols vast en trok me naar zich toe. “Alsjeblieft Malissa, geloof me. Het spijt me.” zei Bojan en er stroomden tranen over zijn wangen. “Jammer voor je, maar het is te laat.” Riep ik en ik trok me los. Ineens kwam er een gedachte op, het was de beste uitweg. Ik rende het strand af en rende omhoog, op naar de top van de rots. “Nee Malissa waag het niet!” riep Bojan geschrokken. “Het is je eigen schuld eikel!” riep ik en ik rende door. Ik kwam boven aan en ging op het randje van de rots staan. Ik keek naar beneden en zag iedereen geschrokken kijken. Als ik hier spring val ik precies op de rotsen hier onder me, het is de perfecte plaats. “Malissa wacht!” riep Bojan hijgend en hij stond een paar meter van me verwijderd. “Ik wacht niet, niet op jou.” Zei ik huilend. “Als jij gaat dan ga ik ook.” Zei Bojan en hij kwam dichterbij staan. Ik draaide me om en keek Bojan aan. “Vaarwel Bojan.” Zei ik en ik veegde een traan weg. Ik liet me achterover vallen en voelde dat ik een behoorlijke vaart had. “Malissa nee!”Riep Bojan en ik zag dat hij ook sprong. Op dat moment voelde ik een klap en werd alles zwart…