Deel4.

Ik schrok. Die ogen! Nee! Dè ogen! Hij keek me met een lachje aan. "Cody Simpson?" fluisterde ik. Hij knikte en keek me met fonkelende ogen aan. Ik had zin om te gillen, maar hield me kalm. "Wat hebben ze gezegt tegen je?" vroeg hij stil. "Euh, wel ze zeiden dat euh.. Je me wel zag zitten." kwam er met een giegeltje uit. Hij bloosde. "Van waar kom je?" vroeg hij. "Belgium. Hoe weet je dat ik niet van hier kom?" vroeg ik verbaasd. "Je accent." lachte hij. Ik gaf hem een speels duuwtje. Men hart ging tekeer, ik zat hier gewoon bij dé Cody Simpson! Hij zette zich tegen de boom. Hij klopte naast hem als teken om naast hem gaan zitten. Ik bukte me en zette me neer. "Nice legs." zei hij. Ik keek hem wat raar aan. Hij keek weer weg."Dankje." zei ik dan vlug. Er kwam terug een lach op zijn gezicht. "Zullen we morgen wat doen?" vroeg hij na een tijdje. Er kwam een grote lach op mijn gezicht. "Tuurlijk! Wat wil je doen?" vroeg ik hem lief. "Anders kom je bij mij en dan spelen we wat waterspelletjes. Het word morgen in de 30°." Stelde hij voor. Ik knikte hevig. "Maar waar woon je?" vroeg ik. Hij wees naar het huis voor dat van mij. "Oké!" zei ik. Ik zag mijn deur opengaan. "Layla! Je moet uitpakken!" riep mijn moeder. "Is dat je naam?" vroeg hij. "Jep. Ik moet gaan, anders word ze boos." zei ik. Ik zag dat ze doorhad dat het dè Cody Simpson was. "Tot morgen!" riep ik. Toen ik mijn spullen uit pakte, dacht ik de hele tijd aan hem. Dè Cody. Ik smste het naar men vrienden. Ze geloofden me niet. Maar ik zei dat ik het hun zou laten zien. Ik at wat en keek nog wat tv. Rond 0 uur, werd ik toch wel moe, en ging slapen.
reactie's please!