`3`

Je staat vroeg op en kijkt naar je wekker. Hij geeft een vreemde tijd aan en je gooit hem op de grond. Je kijkt op het bureau en ziet dat je een onderdeel vergeten was. Die avond had je nog een keer je wekker uit elkaar gehaald, toen kwam je vader binnen en had je hem verstopt. Je rekt je uit en kleed je snel aan. Je doet de deur zachtjes open en loopt naar beneden. Je pakt de tas van het aanrecht en stopt daar voldoende brood en drinken in voor 2 dagen. Je zwaait de tas op je rug en maakt de deur open. Hij piept hard en je kijkt naar de schanieren. Je loopt terug naar de keuken en pakt een vork. Je duwt de vork tegen de schanier en het piepen stopt. Je laat hem in de schanier zitten en rent naar buiten. De zon komt al op terwijl je over het plein loopt. Het is nu nog uit gestorven. Je hoort wat en verstopt je gelijk achter de muur die om een groot huis heen staat. Je weet niet wat voor huis het is. Er komt een Mecha naar de muur lopen. Je kijkt er naar en ziet duidelijk dat het iemand van AnaiMech is. Je loopt hem achterna en blijft staan als hij voor een poort stopt. Het begint langzaam drukker te worden op het plein. Je kijkt om je heen en klimt behendig over de muur en land op je voeten om vervolgens snel achter een boom te verstoppen. Je ziet het jongetje dat je gisteren ook zag naar buiten komen. Hij gaat op een bankje zitten en je blijft naar hem kijken. Je ziet hem verbaast naar rechts kijken en je volgt zijn blik. ‘dus hij houd van Mecha’s’ zeg je zacht. Het jongetje klimt er op. Je ziet gelijk dat de zwaartekracht begint te werken en over zijn zwaartepunt komt. Langzaam valt de Mecha om. Hij springt er af en gaat op het bankje liggen. De man die naar buiten is gekomen duw de Mecha weer omhoog. Hij vloekt wat maar je bent te druk met het observeren van het jongentje. Je springt lenig over de muur en rent naar Kenai. ‘goedemorgen’ roep je gelijk. Hij komt te voorschijn. ‘kom maar mee’ zegt hij gelijk. Je loopt achter hem aan. Hij houdt een stuk van een doek vast en trekt hem er af. Je ziet een Mecha liggen. Hij is duidelijk kapot. Je mond valt open en dan geef je een gil. ‘dank je dank je dank je’ roep je en springt om de Mecha heen. Kenai blijft even naar jou kijken. Hij hoort iemand roepen en draait zich om. ‘ik kom zo bij u’ zegt hij. Nu went hij zich weer tot jou. ‘je mag er mee doen wat je wilt’ je knuffelt het apparaat en herinner je het jongetje dan. ‘ik ben zo terug!’ roep je en rent snel weg. Je loopt over het plein tot je opeens het jongetje onder een boom ziet zitten. Hij heeft een schetsboek in zijn hand. Je gaat in zijn zon staan en hij kijkt je aan. ‘wat doe je hier, hoor je niet op school te zitten?’ vraag je hem. Hij schudt nee ‘ik heb geen school, dat kan het weeshuis niet betalen.’ Dus dat is het gebouw, het is een weeshuis. ‘ohh, ja dat kan hé’ zeg je. Je tovert een glimlach te voorschijn, hij lacht terug en kijkt naar zijn tekening. Je gaat naast hem zitten. ‘mooie tekening, hoe kom je daar zo op?’ vraag je terwijl je er naar wijst. Hij kijkt vol trots op en zegt met een lach. ‘dat wordt later mijn Mecha’ je kijkt even naar het jonge gezichtje en zegt ‘dus jij wilt een Mecha fighter worden?’ hij knikt heftig ‘alleen… ik ben nog te jong en te klunzig’ je ziet gelijk dat zijn gezicht verdrietig wordt. Je pakt zijn hand en trekt hem mee. ‘kom, dan laat ik je iets zien’ je begint te lachen en trekt hem door het drop naar Kenai ’s garage.