7. Ineens werd het stil

Tijdens lunch keek hij al iets minder boos, waar ik blij om was want het is niet fijn eten als je de hele tijd wordt aangestaard.

Ik ging op mijn plaats zitten aan de tafel in het midden van de kantine met vijf van mijn vrienden. Bill was nergens te bekennen.

“Wat is er mis met die jongen?” riep Dylan uit “Hij heeft het recht niet om zo mooi te zijn en jou boos aan te staren.”

Ik nam een hap uit mijn broodje. “Blij om te zien dat jouw liefdes problemen de belangrijkste prioriteit hebben.”

“Dylan heeft gelijk,” zei Charlotte, “om eerlijk te zijn, ik denk niet dat jongens zo mooi kunnen zijn. Die jongen lijkt op een Grieks standbeeld of iemand uit een film. Het spijt me, maar geen enkele jongen zou mooier moeten zijn dan alle modellen bij elkaar.

Ineens werd het stil in de kantine, iedereen draaide zijn hoofd naar de deur toen Bill binnenkwam. Ik was verbaasd dat een enkele jongen de hele vierde klas in een keer stil kon krijgen, en dat de leraren moeite hebben om 30 leerlingen uit de eerste klas stil te krijgen.

Bill negeerde de stilte, alsof het elke dag zo ging, en ging aan een lege tafel in de rechter hoek zitten. Iedereen bleef stil naar hem kijken, dus besloot ik om als eerste weer geluid te maken.

“Dus, Tasha, heb jij zin in LO?”

Langzaam kwamen de gesprekken weer op gang, alhoewel de ogen terug bleven gaan naar Bill.

“Weet je waar die nieuwe jongen mij aan doet denken?” lachte Charlotte “een leeuw.”

Megan en ik barstten in lachen uit, Dylan, Owen en Charlotte volgden snel.

“Maar, hij is wel schattig.” Zei Tasha. We stopten allemaal met lachen en keken haar aan. “Wat? Dat is toch zo?”

“Nee Tasha.” Zei Megan langzaam. Hij is een anti-sociale klootzak die Angel haat zonder reden.

Ik besloot in te vallen. “Ik weet zeker dat hij mij niet haat, misschien heeft hij een sterke… hekel aan meisjes met donker haar.” Ik was een van de vijftig meisjes met donker haar, het kon mogelijk zijn.

“Ga me nou niet vertellen dat je hem verdedigd.” Kreunde Megan.

“Dus? Misschien heeft hij een paar dagen nodig om zich aan te passen, op een nieuwe school beginnen vreet zenuwen. Je hebt het zelf ook gehad. Weet je nog Meg? Iedereen dacht dat je doof of stom was omdat je niet wilde praten.

Megan pruilde. “dat weet ik, maar hij heeft nog steeds niet het recht om boos naar je te kijken.”

“Geef hem een tijdje.”