5. Ik? Verstandig? Yeah right...

Gelukkig zei niemand wat over de pleister op mijn voorhoofd. Ik was niet in de stemming om mensen zich druk over mij te laten maken, aangezien ik de hele nacht wakker was gebleven en naar mijn raam bleef kijken, in de hoop dat de jongen terugkwam. Maar hij kwam niet terug.

“Ange? Ange! Hee Angel!” Schreeuwde Megan naar mij.

Ik liftte mijn hoofd van de tafel en wreef in mijn ogen, “wat?”

“Gaat het wel goed met je? Je ziet eruit als een zombie,” vroeg ze terwijl ze naast mij ging zitten. Ik gaapte en strekte mij uit.

“Ik ben de hele nacht opgebleven, weet je wel, huiswerk.”

“Hmm, het zou niet je nachtrust mogen verstoren. We hebben tenminste een verstandig persoon nodig in onze groep.”

Ik? Verstandig? Yeah right…

Tasha haastte zich plotseling het lokaal binnen, haar lange, zwarte haar en haar tas zweefden achter haar aan terwijl ze naar haar plaats, voor mij en Megan, rende. Ze draaide haar stoel om en ging zitten.

“Jongens! Raad is wie ik net tegenkwam!” giechelde ze met een grote lach op haar gezicht.

“De kerstman?” antwoordde Megan, ze zakte iets onderuit op haar stoel en ik moest lachen.

“Nee! Brandon!” gilde Tasha, Megan kreunde. Tasha was net zoals Charlotte bezeten door jongens, maar Tasha had liever oudere mannen, in plaats van Charlottes ‘ik wil elke jongen/man die ik tegenkom’. Tashas laatste prooi was Brandon Edwards, een leraar die bijles Engels gaf.

“Hij is zesentwintig Tash.” Zei ik.

Tasha rolde met haar ogen, “een meisje mag toch dromen?”

“Goedemorgen, buitenbeentjes!” riep Dylan toen hij het lokaal binnenkwam en naast Tasha ging zitten, zijn blonde haar was in zijn normale stijl die mij deed denken aan een egel. “Eh, Ange, wat is er met je hoofd gebeurd?”

Van alle mensen die hier waren, was Dylan degene die over de pleister op mijn voorhoofd begon.

“Ik ben gister gevallen.” Zei ik en ik hoopte dat ze niet verder zouden vragen.

“Wow! Eerst Aiden en nu jij,” zei Tasha, “waar zijn Charlotte en Owen?”

Megan lachte. “Misschien zijn zij ook gevallen, het lijkt de zaak hier te zijn.”

Ik schudde mijn hoofd. “Nee ze zijn waarschijnlijk aan het zoenen onder de brandtrap.”

Megan’s gelach werd gesnuif. “Het zal toch niet lang duren. Charlie is kieskeurig. Ze gaat door jongens heen alsof er geen morgen meer is.”

Ik lachte naar Dylan, “hoofd omhoog, Dylan, jij bent de volgende.”

Dylan maakte een gezicht. “Nee, bedankt, ik bewaar mijzelf voor iemand.”

“Voor wie?” vroeg Tasha.

“De gelukkige dame die met mij op de reis van de liefde gaat.”

Ik kon het niet helpen dat ik begon te lachen, “reis van de liefde? Nu voel ik bijna met het meisje mee.”

“Ja, vooral als ze Kapitein Loverboy daar date.” Voegde Megan toe.

“Hey!” riep Dylan toen wij niet ophielden met lachen, “ik ben hartstikke serieus hoor.”

Charlotte en Owen kwamen even later het lokaal binnen en mijn verdenkingen klopten, ze hadden gezoend want Charlottes lippenstift zat aan de kraag van Owens shirt en ze zagen er allebei verward uit.