32

Jenova dacht dat het iets een geest was.
Het bewoog niet als een mens. Het gleed langs de heuvel omlaag alsof het op een slee zat. Zelfs toen het uitweek om de tombes en de grafstenen te ontwijken, bewoog het zich niet zoals een levend wezen zou doen.
Het was niet heel groot, maar dat zei niets.
Machtige geesten waren soms niet groter dan een champignon, maar bezaten genoeg kracht om de ingewanden van een volwassen man in pek te veranderen.
Jenova liep langzaam achteruit. Ze vertrouwde er niet op dat het water van de rivier haar zou beschermen tegen deze naderende geest, Akke gedachten aan Saphira en haar ouders waren vergeten. Het enige wat nu telde was zo snel mogelijk weg zien te komen, voordat de geest de brug over kwam zetten en...
Het ding bleef aan de andere kant van de brug staan. Het licht van de lantaarn viel op zijn gezicht. Jenova werd overspoeld door een golf van opluchting.