With pleasure ~ CB - 34

Stil lopen we langs elkaar naar de supermarkt die niet ver van het huis verwijderd is. 'Ben je boos op me, Strife?' Mompel ik uiteindelijk, maar durf hem nog niet aan te kijken. 'Nee, bezorgd.' Zucht hij en stopt met lopen waardoor ik automatisch ook stop. 'Waarom?' Fluister ik naar hem wanneer zijn hand mijn kin optilt zodat ik hem aankijk. 'Dat weet je best, Amilia..Ik wil niet dat je verdwijnt.' Zegt hij zacht terug en legt een arm om mijn schouder heen terwijl we verder lopen. 'Maar ik voel me prima, beter dan jaren geleden..' 'Maar je ziet het zelf toch wel, hè? Ik bedoel..het is duidelijk dat je een eet probleem hebt.' 'Anorexia.' Kuch ik en kijk omlaag. Ja ik wist het maar al te best, maar tegelijkertijd ook weer niet. Heel mijn gedachten lijkt gemanipuleerd te zijn door alle jaren heen. 'Knap dat jullie het opvalt.' Strify kijkt me aan, loopt naar een winkelwagentje toe dat hij losmaakt en mee de winkel inneemt. 'Zelfs papa weet het niet, Maria ook niet. Eigenlijk niemand.' De verbazing is van zijn gezicht af te lezen.

'Beloof je mij om te eten?' Ik zucht terwijl ik wat spulletjes pak die me voor de mannen nodig lijken. 'Amilia.' Hij zorgt dat ik hem aankijk. 'Ik kan niet zomaar veranderen, Strife. Dit speelt al bijna heel mijn leven en het is erger geweest dan dit.' Zeg ik terwijl ik het karretje overneem en verder loop. 'Je bent dunner geweest?' Ik knik en laad jus d'orange in. 'Ik weeg nu 46 meen ik. Ik heb ooit eens 38 gewogen, als het niet nog minder is geweest.' Zeg ik zacht, niet iedereen hoefde mee te genieten. Aan de stilte achter me merk ik dat Strify met stomheid is geslagen. 'Wat moeten we nog meer hebben?' Glimlach ik naar hem en trek hem aan zijn arm mee. 'We moeten een voorraad chocolade hebben!' Zegt hij meteen opgewekt en rent naar de plek waar allerlei soorten snoepgoed liggen. 'Lust je chocolade?' 'Ooit wel, mijn maag kan het niet meer hebben. Dat gaat totaal mis..tenzij ik een aantal dagen goed heb gegeten.' Zeg ik en werk een kleine glimlach op mijn gezicht. Die Mars in de auto toen ik voor het eerst naar de mannen toe kwam was ook goed gegaan. 'Maar daarbij houd ik niet meer zo van chocolade, meer van dit.' Zeg ik en wijs een pak met autodrop aan, de fruit variant. 'Pak dan.' Ik schud mijn hoofd en laad de chocolade in die hij vasthoudt. 'Kom, dan gaan we afrekenen.' Zeg ik terwijl ik de kar alweer voortduw. Bij de kassa gooit Strify nog snel de autodrop op de band en negeert mijn nutte blik.