I cry, but keep me high.

[POV. Tom]

Ik stamp de trap op en gooi de deur achter me dicht. Ik plof op me bed neer en frons me wenkbrauwen. 'Oké, wat is er nou net gebeurt?' Fluister ik zacht tegen mezelf. Ik leun naar achteren waardoor ik lig. Ik begin me schuldig te voelen. Ik ga weer recht op zitten en ga zenuwachtig heen en weer lopen. Ik hoor in de kamer naast me gehuil en veel gepraat. Ik vraag me af wat er allemaal om gaat in dat hoofdje van hem. Ik zou het liefste nu naar hem toe rennen, maar dat kan ik gewoon niet. Ik wil hem gewoon zien als broer, en niet als me geliefde. Ik draai me om en staat uit het raam. Het regent, en de wolken zijn donker en huilen. Ik leun tegen het raam aan en kijk naar beneden. Me ogen vullen zich met tranen ik begin zachtjes te snikken. 'Wat heb ik nou weer gedaan..' Zucht ik wanhopig.

[POV. Bill]

'Hij houdt niet van me. Hij haat me vast nu. En wilt niks met me te maken hebben. Zou ik ook niet te heftig gereageerd hebben, misschien overviel het hem allemaal?' Ik loop rond in me kamer en pak van alles van de grond wat ik net neergegooid had. Zou ik naar hem toe gaan? Ik kijk naar me dichte deur. Ik hoef hem alleen open te doen en rechts af te gaan en dan ben ik bij Tom. Ik spreek mezelf moed in en doe heel zachtjes me deur open. Ik sluip over de gang heen en zie dat de deur van Tom open staat. Ik hoor zacht gesnik en kijk door de kier van de deur. Huilt Tom?! Ik zie hem snikkend voor het raam staan met zijn handen tegen zijn gezicht aan gedrukt. Me mond gaat een stukje open en ik duw de deur een stukje verder open. Net zover dat ik er tussendoor kan glippen. Ik loop naar hem toe en open me mond. 'Tom ik..' Ik word snel uit me woorden gehaald en ik schrik me kapot.