OO7

Emily Juilliet Gray.

Ik vond het echt wel een leuke film!” zegt Joy als de credits voorbijkomen. Ik glimlach. Halverwege de film heb ik mijn vader thuis horen komen. Ik loop naar zijn bureau en begroet hem. “daaaaaadieee” roep ik als ik het bureau binnenkom. Ik zie zijn verschrikte gezicht en begin dan te lachen. “Ik schrok me kapot” zegt hij. “Ik had met Joy film gekeken en pizza bestelt, dat vind je toch niet erg he?” vraag ik hem. “Nee, maar de volgende keer wel even zeggen. Ik dacht echt dat ik de bioscoop in kwam wandelen toen ik de voordeur openmaakte.” Ik giechel. “Ik ga weer terug” zeg ik nog, en ik sluit de deur.

Ik kom aan in de living waar Joy druk de credits mee is aan het lezen. “ik vraag me echt af waar die nuttig voor zijn, dat kun je echt niet zo snel lezen hoor!” zegt ze nep – geïrriteerd. “Kom mee naar boven, kunnen we nog wat huiswerk maken” commandeer ik haar nep. “Ajaj mevrouw” zegt ze. We beginnen te lachen. “Wacht, mijn telefoon gaat” zegt Joy ineens. “Joy Houles” hoor ik haar zeggen. “Oke, ja, ik zal het haar doorgeven” “Doei mevrouw!” “Uhm Emily?” zegt ze dan. “Jaaa?” antwoord ik. “Ik had net je geboortedorp aan de telefoon, ze willen hun gek terug!” zegt ze sarcastisch. Ik begin keihard te lachen en na enkele minuten lig ik op de grond van het lachen. “i – Ik kom nie-niet meer” lach ik. “Bij misschien?” vraagt Joy heel serieus. Ik begin nog harder te lachen, al vraag ik me af of dat eigenlijk mogelijk was. Tja, je hebt zo’n momenten…