Deel 3

Ongemakkelijk verplaatst Andy zijn handen. Ze liggen nu allebei op mijn schouders. “Het word niet makkelijker als ik zeg dat ik van je hou.” Zijn ogen boren zich een weg door de mijne, benemen me de adem. Pas wanneer hij even wegkijkt, kan ik me losmaken uit de greep die hij zo even op me had. “Ik denk van wel”, zeg ik stellig. Het enige dat ik hoef te weten is of hij al die jaren echt om me heeft gegeven, dan kan hij weggaan en kan mijn rouwproces beginnen. “Lucy.” Hij spreekt mijn naam langzaam en zorgvuldig uit. “Het word niet makkelijker.” “Dat weet je niet.” “Het word niet makkelijker voor mij.” Ik kijk hem vragend aan. “Je snapt het niet?” Ik spring op van de grond, waardoor Andy zich geschrokken achterover laat vallen. “Ik snap het niet, omdat jij me niets verteld”, schreeuw ik wanhopig. Andy springt ook op van de grond en komt naar me toelopen. Hij duwt me stevig tegen de muur en kijkt me doordringend aan. “Dan zal ik het je allemaal even uit gaan leggen”, schreeuwt hij.