Deel 2

Diep van binnen weet ik dat hij het niet weet, maar toch knik ik goedkeurend en voel ik me tevreden met zijn antwoord. “Hou je van me?” De vraag lijkt hem te overvallen, waardoor hij meteen van me wegkijkt. Misschien is het een vreemde vraag, maar Andy en ik zijn al jaren bevriend. We hebben nooit een relatie gehad, al zou ik dat wel willen. Natuurlijk ga ik dat niet toegeven. Hij zou me uitlachen. Geduldig wacht ik op zijn antwoord, maar die lijkt niet te komen. Uiteindelijk draait hij zich weer naar me toe. Langzaam schuift hij dichterbij, tot hij recht tegenover me zit met nog maar een paar centimeter afstand tussen ons. Hij heft zijn handen. Automatisch deins ik terug. “Niet bang zijn”, mompelt hij met een verdrietige klank in zijn stem. Met moeite ontspan ik me. Andy legt zijn handen rond mijn gezicht. “Je bent erg mooi, weet je dat?” Verbaast kijk ik hem aan. Waar heeft hij het over? “Ik meen het Lucy.” Zijn blik vertelt me dat hij niet uit zijn nek zit te lullen. Hij kijkt me serieus aan. “Bedankt”, mompel ik. Dan realiseer ik me dat hij mijn vraag ontwijkt. “Hou je van me”, vraag ik hem nogmaals.