1563

Op zijn ademhaling na was het stil. veel te stil voor zijn achtervolgers. hij wist dat hij haar nu in gevaar zou bregen maar hij kon niet anders het hele eiland hing er van af. hij schoot door de bomen heen met een buidel dicht onder zijn arm geklemd over een oud pad dat nu alleen door de Rijders gebruikt werd. na nog een tijd gerend te hebben en schichtig achterom te kijken wist hij dat hij op moest schieten zijn belagers zaten nu binnen een halve mijl achter hem. hij kwam op een open plek waar ze rustig lag te slapen. ze hoorde hem al aankomen en rixhte haar kop op. 'jules wat is er, je bent zo gespannen' praatte ze in zijn gedachten.'je moet weg ik heb geen tijd om het uit te leggen'. hij haalde de buidel leeg en hield een fles je omhoog'drink op en ga door de poort vind mijn opvolger en breng hem hier''maar waarom''het is onze laatse kans schiet op'. hij zag haar blik een die hij niet kende. angsthaar blik ging nar achter waar haar kleintjes lagen en faul die haar het meest dierbaar is en draaide haar hoofd terug 'als jij het zegt doe ik het' ze boog haar nek en opende haar muil. hij goot het drankje in haar keel en deed een paar passen achteruit. haar grote lichaam gloeide en ze kromp haar staart verdween haar klauwen werden handen en voeten en haar kop werd een prachtig gezicht.
hij gaf haar nog een ketting om door de poort te gaan. na hun laatste blik rende ze weg opweg naar de poort boven hun op de berg. eenmaal bij de poort keek ze om en zag haar geliefde Rijder dood neer zakken op de grond vanchter getroffen door een pijl. 'ik zal hen laten wreken al is het het laatste wat ik doe' zei ze in haar taal en verdween door de poort om voor een lange tijd niet terug te keren.

their last chance was Jules the twentyfirst and she will find him. what ever it takes.