With pleasure ~ CB - 30 - don't think, just do it

Stil lopen we naar zijn kamer waar we in zijn bed kruipen. Ik hoor al snel Strify's rustige ademhaling en kijk even over mijn schouder heen. Hij ligt met zijn rug naar me toe. Ik kijk weer terug en zie een klokje dat half drie aangeeft. Als ik na een kwartier nog niet inslaap ben gevallen draai ik me om naar Strify die in zijn slaap naar mijn kant was gedraaid. 'Strife?' Vraag ik zachtjes zonder hem aan te raken. 'Strife?' Vraag ik nogmaals en raak hem zachtjes aan. Slaperig gaan zijn ogen open en hij kijkt me aan. 'Ik kan niet slapen..En ik heb het koud.' Deel ik mee en bedenk me dat dit best lullig is op de een of andere manier. Zonder wat te zeggen duwt hij tegen mijn arm aan waardoor ik me omdraai en voel dan zijn armen om mijn middel heen. 'Slaap, alsjeblieft.' Hoor ik zijn zachte fluister. Zijn warmte trekt mijn lichaam in en maakt me meteen slaperig. Langzaam zakken mijn ogen dicht en val ik in een heel diepe slaap.

'Het is juist lief.' 'Maar toch..' Hoor ik twee gedempte stemmen. 'Ik stem met jou mee in, kleine.' Hoor ik een andere stem. 'Yay! En ik ben niet de kleinste.' Hoor ik zacht gesis, blijkbaar van Kiro. Langzaam aan word ik wakker, maar laat niks merken. Door mijn wimpers heen gluur ik rond, maar snap al snel dat ik half op Strify lig. Ik voel mijn wangen rood worden en spiek omhoog naar Strify die nog slaapt. Zou hij een diepe slaper zijn? 'We laten ze nog even liggen.' Vang ik Yu's stem op en dan wat gemompel. 'Hooguit een uur.' De deur wordt zachtjes dicht gemaakt en voetstappen verdwijnen. Ik kijk op naar Strify die een oog opent en mij met een lichte grijns aan kijkt. Ik lacht stilletjes en prik hem in zijn zijde. 'Jij bent dus ook al wakker.' 'Al toen de deur voorzichtig open werd gedaan, nadat er heisa werd gemaakt over waar jij was.' Grinnikt hij en strijkt wat plukken haar uit zijn gezicht. 'Awh, ze missen me.' Giebel ik en bekijk zijn gezicht. Zijn gezicht is mooi egaal en straalt eigenlijk, voor zolang ik hem al ken, zoals altijd rust uit met toch wel wat ondeugendheid. 'Wat is er?' Grijnst hij naar me. 'Eh, n-niks.' Stamel ik en leg mijn hoofd snel neer om mijn blos te verbergen. Ik hoor hem zacht lachen en voel zijn handen om mijn middel waarna hij me op zich trekt. Was dit wel goed? Ik bedoel, het is nu wel mijn baas, ik ken hem amper..en had ik al gezegd dat het mijn baas is? Misschien moet ik niet zoveel denken en gewoon zien hoe en wat. De tijd is immers de bepaler, zeg ik altijd. 'Schaam je, je?' Hoor ik hem zacht vragen. Ik kijk weer naar hem op en bijt op mijn onderlip. 'Ik denk dat ik teveel denk.' Lach ik nerveus en laat mijn benen langs die van hem liggen aangezien 'bot op bot' toch wel lichtelijk pijn doet. 'Dan moet je niet na denken maar gewoon doen.' Grijnst hij naar mij.