soms wens ik was ik maar weer even klein, lekker onbezorgd in mijn ondergoed door de tuin rennen, me nergens iets van aantrekken, vrij, spontaan, en eerlijk. maar dan besef ik weer dat je op een dag volwassen moet worden en dat gaat niet als je altijd kind wil blijven.

Mijn gevoel
soms wil ik gewoon weer even klein zijn
heel hard huilen om iets om onbelangrijks
niet altijd hoeven vechten
voor alles
en wat krijg ik terug?
niks

soms
is het fijn om groot te zijn
maar ik ben liever nog iets langer klein
mensen begrijpen niet
hoe ik me voel

ik wil wel huilen maar er komt geen traan
ik voel me alleen
doe altijd alsof het goed met me gaat
terwijl er van binnen veel verdriet aan mij knaagt
soms wil ik kei hard schreeuwen
heel hard slaan en schoppen
maar ik houd me in
bang voor vervelende opmerkingen
bang voor de roddels
ik wil dat het stop
ik wil niet bang zijn voor iets vervelends
niet altijd het grote meisje zijn
want dat ben ik niet
diep van binnen ben ik klein
dat kleine zorgeloze meisje is er nog
maar heel ver weg
kwam ze maar weer een heel klein stukje dichterbij

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen