With pleasure ~ CB - 28

Ik druk me plat tegen de muur aan en hoor de eerste voetstap terecht komen op de stenen vloer. De klink gaat langzaam weer omhoog en ik zie een zwart jasje tevoorschijn komen. De gedaante loop richting de bank waar Max eerst nog op had gelegen. Wacht, waar is hij nu? Voorzichtig kijk ik weg van de inbreker en zie dat ik mijn deur dicht heb gemaakt. Nu maar hopen dat Max stil bleef. Stil volg ik de gedaante met mijn ogen en til voorzichtig mijn voeten op die aan de vloer plakten van het staan. Wat moest ik doen? Was die gast bewapend? Vanuit mijn ooghoeken valt me iets op, achterin de keuken. Mijn ogen worden groot als ik zie dat het Max is. Maar mijn deur is toch dicht? Snel kijk ik en de deur is inderdaad dicht. Dan moet Max snel achter me aan gerend zijn, maar dan moet ik dat toch gezien hebben? De inbreker kijkt op wanneer Max een vreemde mauw slaakt. 'Komm, kitty.' Ik vertrek mijn lip wanneer de man Max probeert te lokken. Het was overduidelijk een man, de stem is erg zwaar en nu in het schemer kan ik het duidelijk zien. Max krijst wanneer de man hem bij zijn nekvel optilt, maar al snel loslaat. Waarschijnlijk had hij niet verwacht dat hij zo zwaar zijn. Ik hoor hem wat vloeken en zie hem wat trekken, iets dat een flits geeft zodra het licht erop valt. Een mes. Nee, niet mijn Max! Schiet er door mijn hoofd heen. Ik ren op de man af die zich omdraait zodra hij mij hoort, maar met een sprong en een snelle klap weet ik hem in zijn maag te raken. Het mes valt uit zijn handen en schuift weg over de grond. 'Sie bleiben von meiner Katze weg!' Gil ik naar hem en hoor Max weg rennen. De man staat op en slaat zijn vuist tegen mijn kaak aan. Ik gil pijnlijk en weet de knuppel vast te houden. Sterke handen grijpen mij vast en slingeren me tegen de muur aan. Mijn hoofd knalt tegen de muur aan wat een harde, doffe dreun geeft. Ik kerm van de gonzende de pijn terwijl de knuppel uit mijn handen rolt. 'Ich kann dir auch zusammenschlagen.' Grijnst hij door zijn bivakmuts heen naar mij. Met een wazig beeld kijk ik op naar de man en voel dan een enorme klap tegen mijn schouders van de knuppel. Wanneer ik omval raken zijn voeten mijn maag waardoor ik een geluid uitbreng dat iets weg heeft van overgeven, wat na de vijfde klap in mijn maag ook gebeurt. Tranen stromen over mijn wangen en ik denk terug aan die keer dat het gebeurde bij mijn moeder. Ik was die avond alleen thuis en verschuilde me in mijn kamer, maar toch werd ik gevonden en toen ik de inbreker niet wilde helpen werd ik ook in elkaar geslagen. 'Hey!' De klappen stoppen en ik hoor de man wild omdraaien. 'Hände hoch, du bist verhaftet!' Met een klap valt de knuppel op de grond en klinken snelle voetstappen. 'Bist du okay?' Hoor ik een vrouwelijk stem langs me en voel een hand op mijn boven arm. Met moeite knik ik en kom langzaam overeind. De stank van het braaksel maakt me misselijk, maar ik hoef er gelukkig niet van over te geven. Een arm strijkt over mijn rug heen en het laat me om kijken in Yu's ogen. Snikkend verberg ik me in zijn armen terwijl de lampen aan worden gemaakt en de inbreker wordt afgevoerd. Een medische onderzoekt me even, maar buiten lichte kneuzingen en opkomende blauwe plekken ben ik in orde. Wanneer iedereen, op ons vieren na, weg is, laat ik warm water in een emmer lopen en begin het braaksel op te ruimen. 'Amilia.' Ik volg de handen die, die van mij vast pakken en kijk op in het strenge gezicht van Strify. 'Jij gaat nu slapen, ik ruim dit wel even op.' Zegt hij nu zachter en zonder zijn strenge gezicht. De rug van zijn hand strijkt mijn tranen weg. Licht knik ik en slik de brok in mijn keel weg. Vluchtig was ik mijn handen met zeep en slenter dan naar mijn kamer toe waar ik Max onder de dekens op merk.

Ik zou het heel fijn vinden als jullie lezers steeds een leuke reactie achter laten met wat jullie ervan vinden, en verder gaan doe ik toch wel..Tenzij er echt niemand een reactie meer gaat achterlaten..