With pleasure ~ CB - 27 - burglar

Eenmaal ik de jongens heb gevonden stap ik uit en bekijk hun gezichten die moe staan. 'Sorry dat ik niet op nam.' Verontschuldig ik me maar Strify wimpelt het al weg. 'Alles is in orde zolang je ons meeneemt naar huis.' Grijnst hij waarop ik zacht lach. 'With pleasure, kom mee.' Glimlach ik en trek Kiro mee die nog net niet staand in slaap valt. Strify neemt plaats langs mij terwijl Yu en Kiro achterin plaats nemen. 'Waar zijn Shin en Romeo?' 'Die zijn met hun eigen auto gekomen en gegaan.' Ik knik, eigenlijk een stomme vraag. Natuurlijk komen en gaan die twee apart.

'Dan dwing ik jullie nu linea recta naar bed te gaan.' Grijns ik terwijl ik mijn sleutels in een laatje leg waar ook de huissleutels in verdwijnen. 'Ja, mama.' Grapt Yu die met zijn hand over mijn hoofd strijkt en moe naar zijn kamer loopt. 'Ik ga me eerst nog wat drinken.' Kondigt Kiro aan waarop ik hem terug trek. 'Nee, slapen aapje.' Zeg ik en duw hem richting zijn kamer. Mompelend vertrekt hij naar zijn kamer. Hoofdschuddend loop ik de keuken in waar ik een glas met water vul en die naar Kiro brengt. Terug in de woonkamer zie ik Strify onderuitgezakt in de bank zitten met een diep slapende Max langs hem. 'Strife..Ga slapen.' Zucht ik moe en zak aan de andere kant langs hem neer, tegen hem aan. 'Zo meteen kleintje. Even het nieuws kijken.' Zacht prik ik hem in zijn zijde en sluit mijn ogen. Snel genoeg open ik ze weer wanneer ik Strify voel bewegen. 'Bed tijd, nu echt.' Grijnst hij licht en steekt zijn hand naar mij uit die ik aanneem. Kort aai ik Max' vacht nog, zonder reactie van hem te krijgen, en loop dan achter Strify aan. Zonder het te beseffen loop ik mee zijn kamer in. 'Huh, oeps. Nou, het is het tijd om te slapen.' Mompel ik terwijl ik in mijn ogen wrijf en me omdraai. 'Slaap lekker.' 'Jij ook, Strife.' Gapend loop ik naar mijn eigen kamer waar ik een topje aan trek en kruip onder de dekens en val al snel inslaap.

Snel hijgend vlieg ik overeind en grijp de dekens stevig vast. Max komt met een grote snelheid plots de kamer ingerend en spurt onder het bed. Opnieuw gaat mijn hart razend te keer. Zachtjes stap ik uit bed en loop naar mijn tas toe waar nog wat spullen in zitten, onder andere ook mijn knuppel. Stil haal ik deze te voorschijn en sluip mijn kamer uit. Op de overloop blijf ik even staan en luister naar de stilte, tot ik gerammel hoor. Mijn hart mist een slag en ik maak mezelf al helemaal gek. Stil loop ik naar voren, richting de hal die naar de voordeur lijdt. Harder gerammel klinkt aan de deur en ik hoor het dikke hout kraken. Zonder dat ik het wil wellen de tranen op en beginnen mijn ledematen te trillen. Voor de tweede keer in mijn leven maak ik het mee. Zachtjes hoor ik de voordeur open gaan en al snel hele zachte voetstappen die naar de deur komen. Mijn ogen vallen op de klink die langzaam omlaag wordt geduwd en dan de deur die stilletjes open gaat. Mijn grip om de knuppel verstevigt, mijn borstkas gaat flink op en neer. Was ik klaar om te slaan?