Prologue

De kaars op het tafeltje naast de gemakkelijke stoel wierp een zachte gloed over het vergeelde papier. Vol spanning las ik het verhaal uit het boek. In mijn hoofd zag ik al hoe de moedige soldaat vocht met de leeuw. Plots schrok ik op van de krakende deur. Noémi keek me vanuit de deuropening aan.
"Je ouders willen je spreken,Lady May." zei ze met een kleine buiging.
Ik legde met een zucht het boek naast de kaars,stond op en liep achter mijn dienstmeid aan. Eens ik in het felle licht van de danszaal kwam,knipperde ik enkele keren met mijn ogen. Ze waren gewend aan het duister van de bibliotheek,dus dit was een overdondering voor hen. Mijn ouders stonden druk te praten aan de andere kant van de zaal. Grootmoeder keek geïrriteerd toe. Ik liep naar hen toe en maakte een kleine buiging.
"U wou mij spreken?" zei ik beleefd.
Moeder glimlachte naar me. Opeens kwam Christopher de zaal binnen. Ik keek even fronsend naar mijn broer. Waar was deze heuse familievergadering voor nodig?
"Maybeline,Christopher,we hebben groot nieuws!" kondigde vader opgewonden aan.
Ik luisterde nieuwsgierig. Wat was er zo belangrijk dat heel de familie moest verzamelen?
"Maybeline gaat trouwen!" kirde moeder.
Mijn gezicht verstrakte. Dit kon je toch niet menen!
"Moeder!" riep ik verontwaardigd.
Christopher knipperde even met zijn ogen. Hij wist dat ik geen zin had in een echtgenoot en had me beloofd me steeds te helpen als moeder en vader me probeerden uit te huwelijken.
"Met wie dan wel?" vroeg hij bars.
"Met mij."
De stem kwam van achter ons. Met een ruk draaide ik me om naar de spreker. Stomverbaasd staarde ik naar de man die lachend op ons toe kwam gelopen. Hij boog en drukte galant een kus op mijn hand. Walgend trok ik mijn hand weg. Christopher wist niet meer wat zeggen. In shock staarde hij naar de man die me zo vrijelijk benaderde. Ik hield mijn hoofd fier rechtop en keek hem recht aan.
"Earl Robert Grant van Kent." spuwde ik uit.
Ik keek kwaad naar mijn ouders. Woede borrelde in mijn maag. Woede die me alle regels van de beleefdheid deed vergeten.
"Hoe druven jullie!? Jullie huwelijken jullie eigen dochter uit aan een vieze oude man! Hij kon mijn vader zijn!" schreeuwde ik.
Grootmoeder keek me met een schittering van woede in haar ogen aan. Zij voelde nu hetzelfde als wat ik voelde. Maar zij was jaren getraind in zelfbeheersing. Als ik al niet kan zeggen,eeuwen. Ze stapte naar me toe en greep mijn arm stevig beet.
"Meisje,je ouders beslissen nog steeds wat jij doet en laat. En vooral,met wie jij trouwt." siste ze.
Ik keek haar met samengeknepen ogen aan. Een scherpe belediging wilde zich over mijn lippen wringen,maar ik slikte mijn woorden wijselijk in. Ik trok mijn arm uit haar greep.
"Vergeet het,dat ik met hém trouw." snauwde ik met een knik naar de Earl.
Ik draaide me om en greep mijn rokken beet.
"Goedendag nog,sir." zei ik sarcastisch tegen mijn 'verloofde'.
Daarna beende ik met grote,woeste stappen de danszaal uit. Achter me hoorde ik mijn ouders wanhopig de Earl geruststellen. Christopher's laarzen tikten luid toen hij me achterna kwam. Ik rende naar buiten,zonder echt een doel te hebben. Eens ik in de grote tuin achter het kasteel was,liet ik me in het koele gras zakken. Tranen vochten hun weg naar buiten.
Christopher knielde naast me neer.
"Ik wil het niet,Chris. Ik wil het niet." mompelde ik met een krop in mijn keel. "Hij is oud en vies en...en...en."
Hij sloeg zijn armen om me heen en trok me tegen zich aan.
"Het spijt me zo,May. Dit is niet wat ik voor je gewild heb." fluisterde hij zacht.
Alle rijkdom en alle macht op de wereld konden me nu niet meer helpen.