32. Blikken

Toen ik binnen kwam keek iedereen me aan. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘Hoe kon je het volhouden?’ vroeg Jasper. ‘Wat volhouden?’ vroeg ik weer. ‘Je dorst, je had zo’n lange tijd niet gejaagd en je valt Inge nog geeneens aan’ vertelde hij. Had ik dat hun nog nooit vertelt? Wisten alleen Carlisle, Morgan en Edward dat ik mensenbloed niet lekker vond ruiken? ‘Ik dacht dat ik dat jullie al eens een keer had vertelt, waarschijnlijk niet dus..’ mompelde ik. ‘Wat vertelt?’ vroeg Rosalie. ‘Ik vind mensenbloed helemaal niet lekker ruiken, en ik kan het zolang volhouden zonder jagen omdat ik mijn dorst gewoon wegdenk’ vertelde ik. Iedereen behalve Carlisle, Edward en Morgen keken me met open mond aan. ‘Waarom denk je je dorst weg dan?’ vroeg Jasper. ‘Gewoon, ik wil net zoals de rest geen monster zijn, en ook al zijn het dieren, het blijven toch levens’ zei ik. ‘ik ben altijd een dierenvriend geweest, ik vond het erg als dieren gedood werden, en nou doe ik het zelf. Ik weet dat het beter is dan mensen, maar toch’ Ze keken me weer aan. ‘Is je dorst nu wel gelest? Je was maar tien minuten weg ofzo.’ vroeg Jasper. ‘Ja, in die tijd heb ik vijf herten, twee puma’s en een grizzly op’ zei ik. ‘Zonder de tijd te stoppen?’ vroeg Jasper ‘Ja zonder’ antwoorde ik. ‘Door mijn dorst was ik gewoon snel, heb ik wel vaker’ mompelde ik. Ik keek weg, en daardoor stopte ik dit gesprek. Ik moest Jacob nog even bellen maar had daar totaal geen zin in. ‘Doe ik wel’ zei Edward en pakte meteen zijn telefoon. ‘Dankje’ zei ik en ging op de bank zitten. Nog steeds keken ze me raar aan. ‘Hou nou maar op, ik ben gewoon raar’ zei ik en ze keken meteen weg. Pff, moesten ze niet naar school? Oja, de zon scheen. Op zo’n moment als deze wou ik dat ik nooit in Forks naar school was geweest, dan kon ik nu daar naar school toe. De rest gaat naar Seattle dus dan was het alleen Morgan en ik. Lekker rustig. Doordat ik niet naar school ga, kan Morgan ook niet, en ik weet dat hij wil. Misschien moet ik een andere school bekijken dan Forks of Seattle, misschien heeft Port Angeles wel een school. Dat moet ik eerdaags even opzoeken. Rosalie en Emmett waren ondertussen naar hun kamer gelopen. Alice zat naast me en Jasper was me nog steeds aan het aankijken. Als blikken konden doden was ik nu al dood geweest. Ik keek de kamer rond. Edward zat met Bella op de trap en Renesmee was met Morgan aan het spelen. Carlisle zat in zijn werkkamer en Esmé kon ik niet vinden. Ineens voelde ik een kalmerende vlaag, Jasper. Waarom nou weer, ik maak me nergens zorgen over. Ik keek hem aan. ‘Jasper, kap daar eens mee, er is niet met me’ zei ik en de vlaag ging weg. Waarom deed hij dat? ‘Jasper, waarom deed je dat?’ vroeg ik. ‘Je was druk’ antwoorde hij. Druk? Wat raar. Nou laat maar zitten, zoek ik later wel uit. Ik stond op en liep richting Morgan. ‘Ga je mee?’ vroeg ik. Hij knikte. Renesmee keek teleurgesteld. ‘Sorry Renesmee, Morgan komt straks terug om te spelen, dan mag je hem opmaken’ zei ik tegen haar met een knipoog. Ze lachte en rende naar Alice toe. Ze sprong op haar schoot en raakte haar wang aan. Alice en Edward moesten beide lachen. ‘Maar natuurlijk mag je mijn make-up doos lenen, Nessie’ grinnikte Alice. Ik moest ook lachen en keek naar Morgan, die ‘bedankt’ mompelde naar me. Ik grinnikte, pakte zijn hand en rende door het bos heen naar ons huisje.