23

Isabella Rose Villa

Ik speurde om me heen, in de grote lichte huiskamer, opzoek naar een telefoon. Mijn vader, David was net vertrokken naar de supermarkt. Hij had gevraagd of ik mee wou, maar ik had een verhaal opgehangen dat ik even naar Melchor moest. Ik zuchtte en liet mijn ogen voor de laatste keer door de kamer glijden, telefoooon! Jaaa! Snel liep ik ernaartoe en pakte het lichte ding vast, ik keek twijfelend richting te toetsen, o god ik wist zijn nummer geen eens. Met een zucht zette ik te telefoon terug in de standaard. Verslagen liep ik naar de bank en liet me neervallen. Ik moest gewoon weten wat het verhaal was achter die Ticho. Ik zuchtte pakte mijn oude, klap, ja je hoort het goed kláp mobiel, die trouwens nog uit de prehistorie kwam en ging hopeloos opzoek in mijn telefoonlijst. Misschien had hij heel stiekem zijn nummer erin gezet? Vast niet, maar toch daar stond zijn naam: Melchor. Breed grijzend drukte ik op het groene telefoontje en hield ik hem aan mijn oor. "Hallo?" Hoorde ik zijn stem aan de andere kant van de lijn. Breed grijzend sprak ik mijn naam uit, waardoor ik een klein lachje aan de andere kant hoorde van de telefoon. "En? Hoe ging het met je vader?" Vroeg hij nieuwsgierig. "Wel redelijk, we hebben nog niet echt een gesprek gehad.." Zuchtte ik, ik zou vanavond een gesprek starten, onder het eten. "Aw.." Was het enigste wat hij zei. "Goed, luister.." Zuchtte ik, zo kon ik niet goed met iemand praten, aan de telefoon. "Ik kom naar je toe okay?" Zei ik toen zacht. "Ja!" Zei Melchor, voor mijn doen iets té enthousiast. "Goed, zie je zo.." Zei ik en ik klapte mijn mobiel dicht. Ging voor de spiegel staan en keek naar mijn bruin/zwarte krullige haar. Geweldig zat het niet, maar het kon ermee door. Snel griste ik de sleutels van het dressoir, die mijn vader voor me achter had gelaten, en stapte ik naar buiten. Ik stak de sleutel in het slot en draaide hem om. Ik begon rustig het grindpad over te slenteren, wat leidde naar het hek van de buren. Ik had geen zin om om te lopen dus zette ik mijn voeten tegen de schutting aan en klom ik behendig over de schutting, hek heen. Ik kwam aan de andere kant met een klein plofje neer, maar wat ik niet had verwacht was dat ik zou worden opgewacht door een grote bulldog. "Ogod.." Mompelde ik zachtjes terwijl ik het beest récht in de ogen keek en langzaam opzij liep. "Lief, lief, lief hondje..." Mompelde ik, ik was nooit bang geweest voor honden, dit was de eerste keer. De hond gromde gevaarlijk en blafte een keer. Ik kromp ineen, en nét toen ik dacht dat hij me ging opeten -misschien iets te overdreven?- werd de hond teruggeroepen. "Diesel hieeerrrr!" Riep een zware mannenstem. Ik deed mijn ogen een voor een los en zag hoe de grote hond wegstoof over het gras. Opgelucht ging ik weer staan en klopte ik wat gras van mijn broek. "Hee, gaat het..?" Was de stem van Melchor plots. Met een klein lachje keek ik hem aan. "J-jaa hoor.." zei ik wat mompelend. "Kom dan gaan we naar binnen.." Zei hij glimlachend. "Of je moet liever hier blijven?" Ik keek eens om me heen, waarom ook niet? "Why not?" Vroeg ik grijzend en ik kneep 1 oog dicht tegen de zon. Ik zette me neer in het lange, ongemaaide gras en klopte naast me. "Come on, ik moet je wat vragen.." Zei ik liefjes.