17.

Roselyn Valentina Patterson

Ik had het geweten hoor. Gelijk om twaalf uur riep Justin me weer bij zich. ‘Zo, en nu blijf je de hele avond bij mij. Gezellig.’ Zei hij. Ik keek hem met grote ogen aan. ‘Dat meen je niet. Moet ik nu de hele avond bij jou gaan staan?’ Justin knikte. ‘Ja, dat zeg ik toch.’ ‘Maar Jus dan? En Lauren. Ik wil ook met Jus dansen en zo.’ Ik keek hem chagrijnig aan. ‘Je mag soms ook wel weg. Maar alleen als ik het zeg. En nu zeg ik dat je bij mij moet blijven.’ Hij grijnsde. ‘Je verpest echt mijn verjaardag.’ zei ik mokkend. ‘Nou, volgens mij heb jij je eigen verjaardag verpest. Jij wilde zo nodig zweren.’ Stiekem wist ik dat hij gelijk had. Het was inderdaad m’n eigen stomme schuld. En die van m’n moeder dan. Zij moest Justin per sé overal voor uitnodigen. ‘Hee Rose. Kom je dansen?’ Jus wilde me alweer meetrekken naar de dansvloer maar ik hield hem tegen. ‘Eeh… nee Jus. Ik kan niet… ik eeh… moet nog even wat drinken! Ik sterf van de dorst.’ Stotterde ik en ik keerde me om naar de bar om wat te drinken te bestellen. ‘Maar je hebt toch nog?’ zei Jus terwijl hij naar het glas drinken keek wat ik vasthield. ‘Ja… maar eeh.. dat is niet meer lekker. Ik wil iets anders.’ Ik glimlachte even fake naar hem en keek Justin even vernietigend aan die ons met een grijnzende blik aan het volgen was. ‘Oh, oké dan. Ik wacht wel even.’ ‘Hoezo wachten?’ vroeg ik. ‘Op jou. Tot je je drinken hebt. Je kunt toch wel met drinken dansen?’ Hij glimlachte even. Ik keek Justin’s kant op voor hulp. Justin schudde onopvallend zijn hoofd en grijnsde even. Pfff, moest ik me hier nou zelf uit zien te redden? Hij wilde zo nodig dat ik bij hem bleef staan. ‘Eeeh… Nee Jus. Ga maar alvast. Ik kom er zo aan.’ Zei ik toen maar. ‘Weet je het zeker?’ Jus keek eerst mij en toen Justin even onderzoekend aan. Ik knikte. ‘Ja, ga maar. Ik kom zo echt.’ ‘Eh, oké.’ Zei Jus toen en hij liep twijfelend weg terwijl hij af en toe nog even over zijn schouders mijn richting op keek. Ik zuchtte diep. ‘Justin, dit ga ik echt niet de hele avond volhouden hoor. Ik vind Jus leuk en nou vind ik het zielig voor hem dat ik tegen hem moet liegen enzo.’ Justin haalde alleen maar zijn schouders op. ‘Ga maar.’ Zei hij toen. ‘Hè, wat?’ ‘Naar Jus. Ga maar. Maar als ik je sms of zeg dat je moet komen dan kom je ook.’ Hij glimlachte even. ‘Oh, oké. Geweldig.’ Zo snel als ik kon ging ik opzoek naar Jus en ik had hem ook aardig snel gevonden. ‘Hèhè, daar ben je eindelijk. Wat moet jij toch de hele tijd met die Bieber. Eerlijk gezegd vind ik hem een beetje een vage gast.’ Zei hij. Ik glimlachte. ‘Laten we het nou niet over hem hebben. Ik wil lol hebben.’ Jus moest lachen. ‘Je hebt helemaal gelijk.’ Hij boog zich naar voren en wilde net z’n lippen op die van mij drukken toen ik iemand in m’n oor hoorde fluisteren. ‘Je tijd is voorbij. Nu kom je weer naar mij toe.’ Het was de stem van Justin. Ik zuchtte geïrriteerd maar week toen toch mijn gezicht af. Jus keek me verbaasd aan. ‘Sorry, ik moet eeh… heel nodig naar de wc.’ Ik keek hem even verontschuldigend aan en liep toen snel achter Justin aan. ‘Wat een rotstreek.’ Siste ik hem toe. Justin lachte zelfvoldaan. ‘Ik vond hem wel goed. Jullie passen niet eens bij elkaar.’ Hij haalde z’n schouders op. ‘Jaloers Bieber?’ Hij keek me aan en trok zijn wenkbrauwen op. ‘Echt niet. Ik zeg gewoon wat ik van jullie vind.’ ‘hmm. Nou, en ik vind jou echt een kutjoch en ik haat je en dat is mijn mening.’ Justin moest lachen en trok me weer mee naar de bar.

Na vijf minuten kwam opeens Lauren aanzetten. ‘Hey Rose. Kom! Je moet wel dansen! Jus is je al de hele tijd aan het zoeken.’ ‘O.’ was het enige wat ik zei. ‘Kom dan!’ Ze wenkte me en liep toen alweer de dansvloer op. Ik bleef staan en keek Justin smekend aan. Justin glimlachte en schudde zijn hoofd. ‘Nog niet. Nog even geduld hebben.’ Ik keek hem geïrriteerd aan en wenste echt dat hij opeens gigantische buikpijn kreeg en met spoed naar het ziekenhuis moest of zo. Dan was ik ook van hem af. Maar helaas, dat gebeurde dan weer net niet.

Toen ik een kwartiertje met Justin aan de bar had gestaan had ik er echt genoeg van. ‘Justin, kom op zeg. Dit is saai.’ Justin grijnsde. ‘Oké, dus je wilt iets anders doen? Iets spannends?’ Ik knikte. ‘Ja, alles beter dan hier saai aan de bar staan.’ ‘Oké, wat jij wilt. Kom.’ Hij trok me mee en liep toen het podium op waar de DJ aan het draaien was. Oké, dit betekende niet veel goeds. Hij pakte de microfoon en kuchte even een paar keer. ‘Hallo mensen. Mag ik allemaal even jullie aandacht?’ riep hij door de microfoon. Iedereen stopte met dansen en keek Justin nieuwsgierig aan. ‘Zoals jullie weten zijn we hier vannacht tezamen gekomen om de verjaardag van Rose te vieren. Maar wat is een verjaardag zonder een echt optreden?’ Iedereen begon te juichen omdat ze waarschijnlijk dachten dat Justin zelf zou gaan optreden. Ik wist zeker dat hij iets anders van plan was. Iets wat ik totaal niet leuk zou gaan vinden. ‘Nou, een optreden kunnen jullie krijgen. Rose heeft namelijk zelf tegen mij gezegd dat ze ooit een keer zou willen optreden voor een groot publiek. Nou, dit is zeker een groot publiek. Niet te vergelijken met mijn publiek wat duizend keer groter is maar het gaat om het idee.’ Ik rolde met mijn ogen. Meneertje moest ook nog even vertellen hoe geweldig hij wel niet was. ‘Vanavond is het dan eindelijk zover! Rose gaat voor jullie een optreden geven op een liedje van mij, genaamd BABY!! Geef haar een hartelijk groot applaus. Hier is Rose!’ Iedereen begon te juichen behalve ik. Ik stond daar maar als versteend naast het podium en keek Justin met grote ogen aan. Dit kon hij niet gaan menen! Punt een: ik kon gewoon echt niet zingen, dus punt twee: Ik zou echt voor gek staan voor al die mensen hier. Justin keek me glimlachend aan en drukte een microfoon in m’n handen. ‘Succes hè. O, en doe er ook nog maar een paar danspasjes bij. Dat maakt het optreden helemaal af.’ Hij klopte even op m'n schouders en liep toen lachend het podium af.

en nee, dit wordt niet zo saai standaard dat ze opeens echt goed kan zingen ofzo. dat je het even weet hehehe.