Love

Ik keek recht in zijn ogen. Hoe konden ze zo mooi zijn? Het leek wel of ze oneindig diep waren. Neen! Ik mocht niet in zijn val lopen! Ik keek weg en maakte mij los uit zijn greep. "Wat wil je van mij?" vroeg ik hem. Stilte. Waarom antwoordde hij niet? Was hij misschien verbaasd dat ik zijn plan ontdekt had? Nog steeds was het stil. Ik wou hier weg. Ik draaide mij om en rende naar de uitgang. Eenmaal buiten draaide ik mij om. Ik zag een gestalte aan het raam waar ik zo juist was.

"Waar was je?" vroeg Yuri. "Ik heb overal naar je gezocht!" "Ik voelde mij niet zo goed en ben ergens in slaap gevallen," antwoordde ik half liegend half de waarheid sprekend. "Waar dan?" Tja, ik kan toch niet zeggen dat ik in het 'huis' van de Royals sliep. "Geheim." "Tsj, niet eerlijk!"
Ik ging naar mijn kamer en ging direct gaan slapen. Dat rode drankje mag dan wel een wondermiddel zijn, toch voelde ik mij nog steeds niet 100%.

De volgende dag was het weer een saaie schooldag. Toch was ik een en al stress. Ik was bang dat ik die drie van gisteren tegen zou komen. Ze zouden mij waarschijnlijk dood slaan.
Oké, de eerste twee lessen waren gepasseerd en nog geen spoor van die drie te bekennen. Goed, en dat zo houden voor de rest van mijn leven. Ik zocht terug naar een rustig plekje waar ik zou kunnen schrijven. Eenmaal terug in de tuin tussen de bomen, voelde ik ineens twee armen rond mijn middel. Ik wist al wie het was. Kaname. "Waarom liep je weg?" fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik draaide mij om. "Ik ... Waarom?" Hij legde zijn vinger op mijn mond. "Ik hou van je," fluisterde hij. Wat zei hij? Hij streelde mijn gezicht en kuste mij. Ik wou mij niet terug trekken. Ik voelde mij rustig. Kon dit moment maar eeuwig duurden. Helaas trok hij zich terug. Ik keek recht in zijn ogen. Waar ik bijna in verdronk. "Hou je van mij?" vroeg hij al fluistered. "Ja" zei ik zachtjes. Hij glimlachte en kuste mij passioneel terug.