Proloog

De halve maan scheen hoog aan de hemel. Het hele bos was stil. Het enige geluid was het geritsel van de bomen en in de verte de zachte golfjes van het meer die tegen de rotsen kwamen. Diep in het bos bij een enorme open vlakte omgeven door hoge steile en gladde rotswanden bewoog iets. De schaduw stapte in het licht en toonde een kat. Zijn amberen ogen glansden in het maanlicht. Even keek hij om zich heen terwijl zijn harde spieren goed zichtbaar waren onder zijn donkerbruin cyperse vacht. Hij liep naar een bramenstruik en ging door de kleine ingang naar binnen. Binnen lagen twee vrouwtjes katten, één was pikzwart en de ander was fel oranje met vier witte poten en een wit borst. Hij liep zacht langs de zwarte kat die haar staart om haar 3 kittens had geslagen en lverder naar de oranje. Toen hij naast haar stond hief ze haar kop. Met grote groene ogen keek ze hem aan. De twee kittens piepten klagelijk toen ze opstond. “Hoe is het met je?” murmelde de kater. “Ik ben oke Braamster net als Stormkit en Vuurkit” zei ze terug. “Maar dat is niet waarom je hier bent of wel soms?”. “Nee....dat klopt....ik kwam om de kittens te bekijken Zonnestaart. Om zekerheid te krijgen over de voorspelling.” zei Braamster. Hij draaide zich om. “Ik ga naar Wilgenoog” zei hij terwijl hij het hol uitliep. Piekerend liep hij het hol van de medicijnkat in. “Wilgenoog heb je nieuws...”. “Over de voorspelling? nee Braamster nog niet” brak de prachtige zilvergrijze poes hem af. Ze was bezig wat geurige kruiden te mengen en keek niet op. “Ik weet dat je je zorgen maakt.....misschien moet je er met de andere leiders over praten..de Sterrenclan heeft het wel duidelijk gemaakt dat het alle clans betrekt.......dat weet jij ook dondersgoed” mompelde ze. Dan kijkt ze op en staart hem met helderblauwe ogen aan. “Als je medicijnkat beveel ik je nu te gaan slapen. Je bent uitgeput dus zet het even uit je hoofd” zegt ze scherp maar met een speelse glans in haar ogen. Ze buigt zich weer over haar kruiden en zwaait haar staart naar de uitgang. Zuchtend liep Braamster terug naar zijn hol en rolde zich op in zijn nest. Terwijl hij in slaap dommelde galmde de voorspelling door zijn hoofd. “Iets verschikkelijks zal komen. Het zal alles op zijn pad verwoesten maar er is hoop. Vijf jonge katten zullen de Clans redden!