With pleasure ~ CB - 25

'Kom, we gaan koken.' Zegt Strify als hij de link heeft opgeslagen en de laptop naast zich heeft neergezet. 'Wacht, ik wil nog even zo zitten.' Fluister ik met mijn ogen dicht en gaap. Ik hoor hem grinniken en voel zijn hand over mijn hoofd heengaan. 'Oke, kom.' Zeg ik lachend en trek hem mee naar de keuken. 'Doen we pasta?!' Vraag ik blij en zet pannen op het fornuis. Strify knikt en haalt de producten te voorschijn. Al snel is ook Max in de keuken en mauwt vrolijk voor aandacht en voedsel. Wanneer het eten even 'alleen' kan zijn plaats ik me op de grond, op mijn rug en til Max op mijn buik. 'Whooo, hè Max?' Zeg ik blij en sla mijn armen om hem heen. Zijn gespin is goed te horen. Ik druk mijn lippen in zijn vacht, blaas mijn wangen op waarna ik de lucht door mijn lippen pers wat een pruttel geluid maakt. 'Je houdt echt van die kat of niet?' Ik kijk naast me en zie Strify zitten. Ik lach en knik. 'Zielsveel, mijn mannetje.' Glimlach ik en ontvang een lik langs mijn kaak van Max. 'Zonder hem ben ik niet veel.' Wanneer het stil is kijk ik naar Strify die me met een bedenkelijk en een verborgen trieste blik aankijkt. 'Sorry.' Mompel ik en sta op wanneer Max de woonkamer in loopt. 'Ga jij de andere twee halen, of ik?' Vraagt hij aan me. 'Uh..Ik.' Zeg ik en loop weg, op naar Kiro's kamer.

'Mede kleine!' Gil ik blij en zie Kiro een spastische beweging maken doordat hij schrikt. Ik lach hard en ren snel naar Yu's kamer wanneer Kiro op me afkomt. 'Ahaha!! Oew, Yu we moeten eten!' Gil ik terwijl ik zijn kamer in ren en me achter hem verschuil. Kiro staat in Yu's deur opening en kijkt me geniepig aan terwijl hij met zijn handen grijp bewegingen maakt. 'Ahaha, nee niet doen! Ik ben juist lief dat ik jullie roep voor het eten.' 'Oke, goed.' Zucht Kiro en wrijft in zijn handen waarna hij weg loopt. Verbaasd kijk ik op naar Yu die diep grijnst. 'Ik zou op je hoede zijn nu.' Lacht hij en sleurt me mee naar de keuken waar Kiro en Strify al aan tafel zitten. Nog voordat ik plaats kan nemen springt Max op mijn stoel en snuffelt aan mijn bord. 'Max, dat mag niet rakker.' Zeg ik in het Nederlands tegen hem. Hij mauwt naar me en blijft vrolijk zitten. Zuchtend schuif ik de stoel dichter naar de tafel en neem dan plaats op het randje. Het eten verloopt lachend aangezien Max constant zijn kop onder mijn arm door duwt, smekend voor de kip.

Die foto, dat is hoe mijn schatje was De dingen die hier over Max worden beschreven is hoe hij zich gedroeg. Het is NIET verzonnen, Max was echt zo en ik hield van hem, nog altijd though.