~021~

‘Ik was nog niet klaar.’ zeurt Fred als we buiten staan. Ik kijk hem een beetje ongelovig aan. ‘Nog steeds niet, je hebt al minstens vijf broodjes op!’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik moet toch goed eten? Maar wat gaan we doen?’ ‘Ík ga naar het muzieklokaal, wat jij doet moet je zelf weten.’ zeg ik en draai me om naar de trap. ‘Ik ga mee.’ ‘Nee, dat doe je niet.’ zeg ik en kijk Fred even streng aan.
Als ik in het muzieklokaal kom, zie ik tot mijn grote vreugde een piano staan. Meteen loop ik erop af en begin te spelen, na een tijdje begin ik ook te zingen.

We are the fallen - I am only one

Memories fade into the silence
Haunting me tonight
With hope's last breath I take this moment in
It will be the last

That morning breaks
And sunlight takes the pain away

Ever after never came
And I'm still waiting for a life that never was
And all the dreams I lay to rest
Are ghosts that keep me
After all that I've become
I am only one
I am only one

I close my eyes and bleed this empty heart
Of all that longs to die
When faces lie and love will falter
I'm left with only time

And time will break
The dreams that take the pain away

Ever after never came
And I'm still waiting for a love I'll never have
And all the dreams I lay to rest
Are ghosts that keep me
After all that I've become
I am only one
I am only one

I'm on my own here
And no one's left to be the hero of
This fairy tale gone wrong
As night will fall my heart will die alone

Ever after never came
And I'm still waiting for my heart to beat again

And all the dreams I've laid to rest
Are ghosts that keep me
After all that I've become
I am only one
I am only one
I am only one

Ik stop met spelen, en kijk weer op. Dan zie ik Fred staan, boos kijk ik hem aan en sta op. ‘Ik zei toch dat je niet mee mocht komen.’ ‘Je zei dat ik zelf mocht weten wat ik ging doen? Nou dit wil ik doen.’ Ik kijk hem nog even aan en wil dan langs hem het lokaal uitlopen, maar hij houdt me tegen. ‘Je kan echt heel mooi zingen.’ zegt hij zacht en kijkt me aan. ‘Heb je dat zelf geschreven?’ Ik knik en ineens begin ik weer te huilen. Ik schaam me rot als Fred me naar een tafeltje leidt en naast me komt zitten. ‘Vertel.’

Reacties?
Kudo's?
Iets anders?