"Roadtrip!"

's Ochtends word ik wakker voordat de anderen uit bed zijn. Ik sta zachtjes op en trek een groen-wit gestreepte trui aan, waarvan de schouders ontbloot zijn. Ik trek een witte broek aan en loop naar de woonkamer, waar ik ontbijten zal. De hoorn haal ik van de haak en ik bel roomservice. "Wat wil je bestellen?" vraagt een jongen aan de andere kant van de lijn. "Een stuk of 8 croissants en jus d'orange. Veel Jus d'Orange." zeg ik, toch wat zenuwachtig omdat dit de eerste keer is dat ik zelf via roomservice bestel. Ik doe de radio aan en luister naar het nieuws. Ik hoor berichten over veel vermiste mensen en over ongelukken op wegen. "Eigenlijk best zielig, hoe de mensheid zichzelf vernietigd." denk ik zuchtend. Ijsberend wacht ik op de roomservice, die uiteindelijk voor mijn deur stopt. Er wordt geklopt en snel gooi ik de deur open. "Snelle reactie." zegt een jongen. Ik lach blozend. "Dus, de 8 croissants en je Jus d'Orange. Veel Jus d'Orange." zegt hij knipogend. Aimey komt achter me staan. "Hey." zegt ze. Haar pyjama is afgezakt en haar bh is zichtbaar. "uhm.." ik probeer haar te vertellen dat ze moet 'hijsen', maar is al weg met het eten. "Tsja, after-effect." zegt de jongen. Geschrokken kijk ik hem aan. Wist hij van haar drugs-gebruik bij haar meester? Hij blijft voor de deur staan en maakt ook totaal geen aanstalten om weer weg te gaan. "WAT MOET JE HIER NOG?" schreeuwt Aimey vanaf de bank. "Sorry daarvoor." fluister ik. De jongen knikt. "uhm.. Tsja, bedankt?" vraag ik, "Ik zou geen idee hebben wat ik nu moet doen." beken ik. "Hahaha, geeft niet. Ik ben misschien ook niet erg leesbaar, maar ik hoopte dat je me binnen zou vragen." zegt hij. Ik til mijn wenkbrauw op. "Oooh." zeg ik, "Nou, uh.. vooruit dan." De jongen neemt het karretje mee naar binnen en blijft staan. "Wat moet dat joch?" vraagt Aimey. Ik moet grinniken en vertel dat hij even op 'visite' komt. "Dat doe ik altijd bij wild-vreemden." lacht hij. Ik moet nog harder lachen, maar Aimey wordt alleen maar chagrijniger. "Hoelang blijven jullie nog?" vraagt hij. "Niet lang meer, vandaag vertrekken we weer." leg ik uit. "Oh, rondreis?" vraagt hij. "uhm..." stamel ik. "JA, rondreis. Wanneer ga jij hier weg?" schreeuwt Aimey. "Sorry daarvoor, weer." fluister ik. "Geeft niet." zegt hij, waarna hij aanstalten maakt om weer te vertrekken. "Dag dag!" schreeuwt Aimey heel sarcastisch. Hij zwaait even en doet de deur dicht. Hij heeft het karretje gelukkig meegenomen, anders had hij een excuus om Aimey nog chagrijniger te maken. "Waarom deed je zo?" vraag ik. "Ik kan eindelijk vrij zijn in emotie-gebruik. Dus, waarom niet?" zegt ze kil. Ik knik. "Zal wel." zeg ik.