16.

Roselyn Valentina Patterson

‘Rose, kom eens!’ Justin stond bij de bar en wenkte mij. Zuchtend verliet ik de dansvloer en liep richting Justin. Toen ik bij hem kwam keek ik hem vragend aan. ‘Nou, wat is er aan de hand?’ vroeg ik. ‘Ik wilde gewoon even al een paar regeltjes afspreken voor die weddenschap, oké?’ grijnsde hij. ‘Wat voor een regeltjes?’ vroeg ik. ‘Nou, jij moet dus alles doen wat ik je zeg. Dus als ik zeg dat je naar mij toe moet komen, dan kom je ook. Als ik je bel dan moet je opnemen. Maakt niet uit waar je bent. Ook al zit je net in een belangrijke bespreking of heb je een toets. Je móet opnemen.’ Hij keek me met pretlichtjes in de ogen aan. En af en toe wil ik dat je iets doet maar ik kan er niet altijd bij zijn. Dus als ik er niet bij ben moet Lauren of zo altijd een filmpje of foto maken en dan moet je die naar mij opsturen zodat ik kan kijken of je het ook wel echt gedaan hebt. Anders kun je zo zeggen dat je het gedaan hebt, terwijl het helemaal niet zo is. Snap je?’ Hij keek me lachend aan. ‘En wat nou als ik het niet doe?’ zei ik. ‘Dan verzin ik nog iets ergers en dan kom ik persoonlijk naar je toe om te kijken of je het ook werkelijk doet. En ik zeg je, dat wil je liever niet.’ Justin grinnikte. Ik keek hem even chagrijnig aan en draaide me toen om. Ik had echt gigantische spijt dat ik ooit gezworen had. ‘Hee Rose! Ik zocht je al. Kom.’ Jus begroette me en pakte me toen bij de arm en sleepte me de dansvloer op. ‘Wat moest die Bieber van je?’ vroeg hij terwijl hij even Justin’s richting op keek. ‘Oh, niks. Hij wilde alleen even weten tot hoelang dit feestje duurde.’ Verzon ik. Jus fronste zijn wenkbrauwen maar haalde toen zijn schouders op. ‘Oké, zal wel.’ Hij glimlachte en keek me aan. ‘Je ziet er mooi uit, Rose.’ Ik bloosde. ‘Dankje, Jus.’ Hij lachte zijn tanden bloot. ‘Die zoen hè… van de vorige keer…’ ‘Ach Jus. Het maakt niet uit. We hebben het er al over gehad en het was gewoon niet de bedoeling en…’ Ik werd onderbroken door Jus die zijn lippen op die van mij drukte. Ik voelde zijn tong langs mijn lippen strijken en gewillig opende ik m’n mond. Na tien seconden haalde Jus zijn lippen weer van de mijne en keek me toen blozend aan. ‘Sorry, het gebeurde gewoon…’ Ik schudde m’n hoofd. ‘Maakt niet uit. Ik denk dat ik jou ook wel leuk vind.’ Jus’ gezicht klaarde op. ‘Rose, ik vind je echt al zo lang leuk. Sinds die ontmoeting bij de ijskraam kan ik echt aan niks anders meer denken.’ Hij lachte even verlegen en op dat moment vond ik hem echt heel schattig. Hij boog zich weer naar voren en zoende me weer. Deze zoen was langer en intenser. Op dat moment werd ook een schuifelnummer ingezet. Jus trok me dichter naar zich toe en ik sloeg mijn armen om zijn nek heen. Ja, ik vond Jus ook echt leuk.