121. Meet Georg & Gustav.

Na nog een goed drie kwartier te hebben buiten gezeten was het tijd om te vertrekken naar de studio. Terwijl Bill zich klaarmaakte had ik samen met Tom de glazen binnen gezet en de honden naar binnen geroepen. Friedolien wandelde op haar gemak met haar krukken alvast naar de auto. Toen iedereen klaar was vertrokken we.

Een goede 20 minuten gekibbel tussen de Kaulitz’en later over onnuttige dingen waren we eindelijk aangekomen bij de studio. Ik had er nog nooit geweest en wist zelfs het bestaan er niet van. Het lag dan ook redelijk afgelegen en ver van de stad weg. Tom parkeerde zijn auto dicht bij de deur en we stapten allemaal uit.

“Ik hoop dat Gustav en Georg hier al zijn.” zei Bill toen we door de immense schuifdeuren van het gebouw wandelden. Ik vond het best wel spannend. Ik had Georg en Gustav nog niet ontmoet in al die tijd dat ik samen was met Bill. gespannen liepen ik en Bill voor Tom en de hinkelende Friedolien door de gangen. Overal gingen posters en gouden platen van allerlei artiesten en bands. Nieuwsgierig zocht ik of er geen tussen gingen van de jongens maar vond gene. “ Hier is het.” Zei Bill. Hij nam mijn hand vast en wandelde binnen. Toen ik Georg en Gustav zag zitten in de rode zetel die er stond sloeg mijn hart een slag over van de zenuwen. “ Hallo.” Zei Bill vrolijk. Hij hield nog steeds mijn hand vast. “ Hey.” Zeiden Gustav en Georg in koor en ze staken hun hand op. “ Dit is dus Maaike.” Zei Bill met enige trotsheid in zijn stem. Hij liet mijn hand nu los en legde zijn arm rond mijn schouder en duwde me ietsje dichter tegen zich aan. “ Hallo.” Zei ik wat beschaamd. Op dat moment kwam Tom samen met Friedolien binnen. “ En dat is Friedolien.” zei Bill snel met een grote glimlach op zijn gezicht. “ Hoi!” zei ze vrolijk. “ Hier, ga maar zitten schat.” Zei Tom terwijl hij Gustav uit de rode zetel jaagde. “ Hup hup, aan je drumstel jij!” zei hij op een gemaakte strenge toon. Gustav lachte en stond op zodat Friedolien kon zitten. Nog steeds wat beschaamd stond ik tegen Bill aan te leunen. “ Dus Bill, dit is je grote liefde?” zei Georg geïnteresseerd. Bill knikte enthousiast. Georg lachte naar me en zei : “ Je zal er nog je werk mee hebben,hoor met Bill.” “ Zeg!” riep Bill uit. Ik moest lachen en voelde me alweer meer op mijn gemak. Georg had het ijs goed gebroken. “ Kom, zullen we repeteren?” vroeg Tom ongeduldig. Georg stond recht en terwijl hij zijn basgitaar ging gaan halen die in de hoek stond zei hij tegen me dat ik op zijn plaats in de rode zetel mocht zitten naast Friedolien. Dat deed ik dan ook maar. “Broer, warm je stem maar op,hé.” Zei Tom die sneaky keek naar Bill. “ Jaja.” Mompelde Bill. Ergens had Bill zenuwen voor. Ik wist niet voor wat maar voelde wel aan dat het zo was.