014~

Nia Fabregas

“Wil je anders even wat water drinken?” vroeg Cesc bezorgd. Voordat ik een antwoord kon geven begon Cesc al weer te praten. “Nick, wil jij even met Nia mee lopen naar de kleedkamers en haar wat water geven?” zei Cesc en hij duwde me in de richting van ‘Nick’. Ik herkende hem ergens van, alleen ik heb geen idee waarvan. Nicklas zei niks en liep in de richting van de kleedkamers. “He wacht op mij.” Zei ik en ik versnelde mijn pas. Ik ging naast de lange blonde jongen lopen, die blijkbaar Nick heette. “Waarom zeg je niks?” vroeg ik en ik keek hem aan. Toen ik zijn gezicht bekeek begon mijn hart een tikkeltje sneller te kloppen. ‘Nick’ zei weer niks. “Nick waarom zeg je niks?” vroeg ik verbaasd. Weer bleef het stil en ‘Nick’ staarde nors voor zich uit. “Nou dan niet.” Mompelde ik. Nicklas ging de kleedkamer binnen en pakte een van de waterflessen die op de grond stond. Hij vulde hem met koud water en gaf hem aan mij. Ik ging zitten en nam een slokje uit de waterfles. Ik keek weer naar ‘Nick’ zijn gezicht en zag dat hij een pijnlijke blik in zijn ogen had. “Waarom ben je zo verdrietig Nick?” Vroeg ik zachtjes en ik nam nog een slokje water. Nicklas keek me boos aan. “Het is Nicklas voor jou. De afkorting Nick wordt alleen gebruikt door vrienden.” Zei Nicklas boos. Die stem, die prachtige stem! Ik merkte dat het ademhalen moeilijk werd en ik hapte naar lucht. “Geen. Lucht.” Kreunde ik. Op dat moment zag ik ook allemaal zwarte vlekken voor me ogen en niet veel later werd ik naar een zwart gat gezogen..