Old friend

"Je kent haar? Wie is het dan?" vraag ik nieuwsgierig. John kijkt naar Drew en knikt. "Jamie," zegt Drew,"Het is iemand die was ontvoerd, lang voordat jij er was. Maar Geoffrey heeft haar verkocht aan iemand. Ze heet Aimey." "Geoffrey heeft haar verkocht?" fluister ik. Ik voel me rot voor haar, ik ben weggelopen en er goed onder uit gekomen, maar zij is verkocht. Dan zwaait de badkamer deur open en gaat ze in de deurpost staan. "Aimey, inderdaad. Aimey Incognito om precies te zijn." zegt ze trots. "Fijn dat jullie me redden." zegt ze op een bijna sarcastische manier. "Ik snap het niet." fluister ik tegen Lola. Drew staat op en maakt aanstalten om naar haar toe te lopen. Dan vliegt ze hem om de nek, niet vriendschappelijk maar verstikkend bedoeld. Ze vallen op de grond, zij bovenop hem. "JIJ ROTZAK! JE HAD ME MEE MOETEN NEMEN! JE HAD ME KUNNEN REDDEN TOEN! JIJ VERDOMDE ...!" schreeuwt ze woest. John grijpt niet in, Lola grijpt niet in en ik sta verstijfd te kijken hoe ze Drew's kraag vast heeft. "Je had me kunnen helpen.. toen." Haar kwade stem verandert in een piepstem en de uitdrukking op haar gezicht gaat van kwaad naar verdrietig. Drew slaat zijn armen om haar heen. "Het spijt me." fluistert hij. John knielt naast hen neer. "Aimey, het is niet zijn schuld." zegt hij, "Meester, nee, Geoffrey ... het is zijn schuld."
"Geoffrey was een goede man!" zegt ze wanhopig huilend en toch klinkt ze boos. "Aimey, Geoffrey heeft je verkocht aan die man, je bent niet ontvoerd en wij hebben niets kunnen doen tegen die zogenaamde 'ontvoering'. Je bent verkocht, dus we hadden je niet eens mogen beschermen." zegt John. "Hoe weet je dat?" vraagt ze, deels verbaasd deels geschrokken. "Hij heeft het ons verteld. Hij heeft 150.000 euro voor je gevraagd. En de man, die je ontvoerd heeft, had foto's van je gezien en was verliefd op je. Hij wilde je koste wat het kost." legt hij uit. Aimey laat haar hoofd vallen. Haar ogen open gesperd door de schrik, maar ze blijft huilen. John tilt haar van Drew af en legt haar in z'n stoel. "Is dat je meester, in die andere kamer?" vraagt hij. Ze knikt, terwijl ze rilt. "Wij zullen je ontvoeren van hem, oke?" stelt Drew voor. Ze knikt weer. Er word op onze deur geklopt. "Room service." zegt iemand buiten deze kamer. "We hebben geen room service bestelt." zeg ik. Lola kijkt angstig van mij naar John, Drew en dan weer naar mij. "Ik doe wel." zegt John heldhaftig. Hij trekt zijn shirt uit en gebaart dat we weg moeten, op mij na. "Doe je shirt een beetje open, 'schat'." zegt hij knipogend. Ik doe het maar. Hij gooit de deur open. "WAT IS ER?" zegt hij overdreven hard. "Sorry, maar jij hebt ons meisje." zegt een man. Hij heeft een meisje van ongeveer 10 of 12 langs haar nek vast, haar rode staartjes half uitgezakt. "Dat meisje moet 'room service' hebben geroepen." denk ik. De man laat het meisje los en het meisje rent weg, waarschijnlijk naar haar vader en moeder of iets dergelijks. De man stompt John in zijn gezicht en John valt tegen de grond. "KLOOTZAK!" schreeuw ik en ik ren op hem af. Hij haalt uit, maar ik ontwijk. "Dikke, gore vetlap!" Ik geef hem een knietje in zijn buik, waarna hij bukt en ik hem in zijn gezicht trap. "Vieze, vuile hoer!" schreeuwt de man. Ik help John overeind. De man grijpt mijn keel en probeert me te wurgen, maar John stompt hem van me af. "Blijf met je tengels van mijn vriendin af!" zegt hij woedend. Waarna hij de man aan zijn, al zo weinige, haar naar buiten trekt en tegen zijn deur gooit. John sluit onze deur en trekt zijn shirt weer aan. "Gaat het?" vragen we tegelijk aan elkaar.